ဦးသန္းလိႈင္ျပသခဲ့သည့္ ဆရာ့ဂုဏ္

 

၀မ္းပန္းတနည္းငုိေၾကြးေနသည့္ ေဒသခံအမ်ဳိးသမီးႀကီးမ်ားႏွင့္ ဆရာဦးသန္းလႈိင္ (ဓာတ္ပံု - ေအာင္ေဇာ္ျမင့္)

ရွစ္ႏွစ္တာတိုင္ေအာင္ နာသံုးနာျဖင့္ သင္ၾကားျပသခဲ့သူ ဆရာႏွင့္ သူ၏ေက်ာင္းသားမ်ား ခဲြခြာမႈက ၀မ္းနည္းေၾကကဲြစရာ ေကာင္းလွသည္။ သနပ္ခါးဘဲ က်ားလိမ္းက်ံထားေသာ ပါးျပင္မ်ားတြင္ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းမ်ားက အထင္းသား။ ဆရာျဖစ္သူကလည္း တပည့္မ်ား ၀မ္းနည္းေနသလိုပင္ စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားကို လက္ကိုင္ပ၀ါတို႔ျဖင့္ သုတ္ရင္းက တပည့္မ်ားကို ႏွစ္သိမ့္ေနသည္။

 

ငုိေၾကြးလ်က္ ႏႈတ္ဆက္ဦးခ်ေနသည့္ တပည့္မ်ား (ဓာတ္ပံု - ေအာင္ေဇာ္ျမင့္)

ထိုရင္နင့္ဖြယ္ အခိုက္အတန္႔ကို မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့သည့္ ဓာတ္ပံုမ်ားက ေန႔တြင္းခ်င္းပင္ ေခ်ာင္းဦးၿမိဳ႕နယ္ ဆူးေလကုန္းရြာမွတစ္ဆင့္ လူမႈကြန္ရက္ေပၚတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔လာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာႀကီး ဦးသန္းလႈိင္ႏွင့္ သူ၏တပည့္မ်ားၾကား ႀကီးမားလွေသာ ဆရာတပည့္သံေယာဇဥ္မ်ားကို ရက္ပိုင္းအတြင္း လူသိမ်ားလာခဲ့သည္။

ေခ်ာင္းဦးၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွ ဆူးေလကုန္းဆုိသည့္ရြာတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရန္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က ဆရာဦးသန္းလႈိင္ စတင္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ရွစ္ႏွစ္တာအတြင္း ေစတနာအျပည့္ျဖင့္ သင္ၾကားျပသေပးခဲ့႐ံုသာမက ေက်ာင္းျပင္ပရြာကိစၥမ်ားတြင္လည္း အားတက္သေရာရွိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ရြာလံုး၏ ၾကည္ညိဳေလးစားမႈကို ဖန္တီးမယူဘဲရရွိခဲ့သည္။

ဆူးေလကုန္းေက်းရြာမွာ ေက်ာင္းအတြက္ေရာ၊ ရပ္ရြာအတြက္ပါ ရွစ္ႏွစ္ၾကာ အားကိုးအားထားျပဳရသည့္ ဆရာဦးသန္းလႈိင္တစ္ေယာက္ ေဒသေျပာင္းေရႊ႕တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ စက္တင္ဘာလလယ္တြင္ ခြင့္ျပဳမိန္႔က်လာသည္။ ဆရာဦးသန္းလိႈင္ ကိုယ္တိုင္ကပင္ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ခန္႔က ေဒသေျပာင္းေရႊ႕ထမ္းေဆာင္ရန္ တင္ျပခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မိဘႏွစ္ပါးအနက္ တစ္ဦးတည္းသာ က်န္ရွိေတာ့သည့္ မိခင္အိုႀကီးမွာ အသက္ (၈၆)ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္၍ မိခင္ႀကီးႏွင့္နီးရာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရရန္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ မိခင္အိုႀကီးႏွင့္နီးရာ ေျမာင္ၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာက္တန္းေက်းရြာအနီးရွိ အုတ္ႏွဲဘုတ္ေက်းရြာ အေျခခံပညာအလယ္တန္းေက်ာင္း(ခဲြ)သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရခဲ့ၿပီ။

သို႔ေသာ္လည္း ဆရာဦးသန္းလိႈင္တစ္ေယာက္ မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ရွစ္ႏွစ္တုိင္ ႀကိဳးစားပမ္းစား တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းကေလး၊ လူပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ေပမယ့္ ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ သားသမီးႏွင့္မျခား ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ရေသာ ကေလးမ်ား၊ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာသဖြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ကူညီခဲ့ၾကသည့္ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားအား ဆရာဦးသန္းလိႈင္တစ္ေယာက္ ထားခဲ့ရေတာ့မည္ျဖစ္ေလသည္။

ဦးသန္းလႈိင္ ဆူးေလကုန္းမူလတန္းေက်ာင္းသို႔ လက္ေထာက္ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္က ရြာမူလတန္းေက်ာင္းမ်ား၏ ထံုးစံအတိုင္း ေက်ာင္း၀င္းထရံ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔၊ ေက်ာင္းေရွ႕ ေျမသားလမ္းမွာ လမ္းမညီမညာ ခ်ိဳင့္က်င္းအျပည့္ျဖင့္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ေဆာ့ကစားရင္း ေမာပမ္းလွ်င္ ေသာက္ရန္ေရပင္မရွိ။ ေရအိုးမ်ားမွာလည္း အၿမဲတေစ ေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့သည္။

ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲပစ္ရန္ ဆရာဦးသန္းလႈိင္က ေက်ာင္း၏ ကိုယ္ပိုင္၀င္ေငြရလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြခဲ့သည္။ ေက်ာင္း၏အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲသြားေစလိုသည့္ စိတ္ဆႏၵျဖင့္ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ကိုယ္ပိုင္စိုက္ခင္းတစ္ခု ဖန္တီးကာ ခ်ဥ္ေပါင္၊ ေက်ာက္ဖ႐ံုသီးမ်ား စိုက္ပ်ိဳးကာ ၀င္ေငြရွာသည္။ စိုက္ပ်ိဳးရာမွရလာေသာ အသီးအႏွံမ်ားကို ရြာတြင္းမွာပင္ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ကာ ၀င္ေငြတိုးေအာင္လုပ္ရင္းျဖင့္ ရန္ပံုေငြရေအာင္ ရွာႀကံကာ ေက်ာင္းကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပဳျပင္ေပးခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ လိုအပ္လွ်င္ ရသည့္လစာေငြထဲမွပင္ ေက်ာင္းအတြက္ ဖဲ့လွဴတတ္ေသးသည္။

ယခု ဆရာဦးသန္းလႈိင္ ေက်ာင္းကို စြန္႔ခြာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ ကာရံထားသည္မွ ေတာင့္တင္းခုိင္မာသည့္ အုတ္တံတိုင္းအျဖစ္ က်န္ခဲ့သလို ေက်ာင္းအ၀င္မုခ္ဦးမွာလည္း ဆရာ့၏စြမ္းအားျဖင့္ သံပန္းတံခါးအျဖစ္ ခန္႔ထည္ကာ က်န္ေနရစ္ခဲ့သည္။ ဆရာဦးသန္းလႈိင္၏ လက္စလက္နအျဖစ္ ေက်ာင္းေဆာင္အသစ္တစ္ေဆာင္ကိုလည္း အုတ္ျမစ္ခ် တုိင္ထူၿပီးေလၿပီ။

ဆူးေလကုန္းရြာ မူလတန္းေက်ာင္းေလးကို အနီးအနား ေက်းရြာမ်ားျဖစ္ေသာ ရွားပင္ကြၽန္းေက်းရြာ၊ ေၾကာင္၀ပ္ကေလးေက်းရြာ၊ ပုဏၰားေမာ္ေက်းရြာတို႔မွာ ကေလးငယ္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ လာေရာက္ပညာသင္ၾကားၾကသည္။ ေက်ာင္းခ်ိန္မွာ နံနက္ခင္းကိုးနာရီမွ ညေနေလးနာရီအထိသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာဦးသန္းလႈိင္အဖို႔ မနက္ခင္းေက်ာင္းခ်ိန္မတိုင္မီေရာ ေက်ာင္းခ်ိန္အၿပီးမွာပါ အနားမေနရပါ။

ေက်ာင္းမတက္မီ နံနက္ ၆ နာရီမွ ၈ နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ ေက်ာင္းဆင္းအၿပီး ညေန ၄ နာရီ မွ ၈ နာရီအထိတစ္ႀကိမ္ တပည့္မ်ားကို ပညာပိုမိုထူးခြၽန္ေစလိုေသာ စိတ္ေစတနာျဖင့္ အခမဲ့ အခ်ိန္ပိုသင္တန္း သင္ၾကားေပးသည္။

‘‘ဆရာႀကီးက ပညာေရးအားနည္းတဲ့ကေလးေတြကို အခ်ိန္ေပးၿပီး သင္ေပးတယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြလို က်ဴရွင္ဆိုတာမရွိဘူး။ ဆရာႀကီးရဲ႕ အခ်ိန္ပိုသင္တန္းကိုပဲ အားထားေနရတယ္’’ဟု ဆူးေလကုန္းေက်းရြာမွ ေက်ာင္းသားမိဘတစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒၚအံ့ၾကည္က ေျပာျပသည္။

ဆရာဦးသန္းလႈိင္၏ အခ်ိန္ပိုသင္တန္းကို လက္ရွိေက်ာင္းမွ မူလတန္းကေလးမ်ားသာမက ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားျဖစ္ေသာ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကပါ လာတက္ေလ့ရွိၾကသည္။ ကေလးမ်ားကို ေက်ာင္းခ်ိန္အတြင္းေရာ ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပတြင္ပါ သင္ေပး႐ံုတင္အားမရ၊ စိုက္ေရး၊ ပ်ိဳးေရး လက္ေတြ႕လုပ္ျပတာေတြပင္ မတင္းတိမ္ႏိုင္ေသးဘဲ ကေလးငယ္မ်ားအား ျပင္ပဗဟုသုတမ်ား ရေစဖို႔အတြက္လည္း တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ ေလ့လာေရးခရီးစဥ္မ်ားပါ လိုက္ပုိ႔ေပးေလ့ရွိသည္ဟု ေက်းရြာေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။

ဆရာဦးသန္းလႈိင္သည္ ပညာေရးေလာကသို႔ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္ စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ပင္လည္ဘူးၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္တြန္းေက်းရြာ အေျခခံပညာအလယ္တန္းေက်ာင္းတြင္ စတင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ထုိမွတစ္ဆင့္ ေခ်ာင္းဦးၿမိဳ႕နယ္ ဘံုတုိေက်းရြာ အေျခခံပညာမူလတန္းေက်ာင္းႏွင့္ ေခ်ာင္းဦးၿမိဳ႕နယ္ ဆူးေလကုန္းေက်းရြာ အေျခခံပညာ မူလတန္းေက်ာင္းတို႔တြင္ မူလတန္းျပဆရာအျဖစ္ က်ရာတာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။

ဆရာဦးသန္းလႈိင္ စာသင္ၾကားရာ ေက်ာင္းေဆာင္နံရံတိုင္းတြင္ ပညာရွင္မ်ား၏ အဆုိအမိန္႔မ်ား၊ ရသကဗ်ာမ်ားကို ေျမျဖဴျဖင့္ ေရးသားေလ့ရွိသည္။

‘‘အရည္အေသြးေကာင္းေသာ ပညာေရးဆိုသည္မွာ ဘ၀ျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္စြမ္းရွိရမည္။ အမွီအခိုကင္းစြာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္ရမည္။ ပတ္၀န္းက်င္ေလာကအေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာသင္ယူမႈရွိရမည္’’ဆိုသည့္ စာသားကို စာသင္ခန္းေက်ာက္သင္ပုန္း၏ အထက္ဘက္ ျမင္သာသည့္ေနရာတြင္ ေျမျဖဴျဖင့္ ထင္ထင္ရွားရွား ေရးသားခဲ့သည္။

ဆရာဦးသန္းလႈိင္၏ ေမြးရပ္ေျမ ေျမာင္ၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာက္တန္းေက်းရြာႏွင့္ ေခ်ာင္းဦးၿမိဳ႕နယ္ ဆူးေလကုန္းေက်းရြာသည္ မိုင္ ၂၀ ခန္႔ ေ၀းကြာခဲ့ေသာ္လည္း တပည့္မ်ား၏ သံေယာဇဥ္ျဖင့္ စက္ဘီးခရီးတစ္ဖံု ဆုိင္ကယ္ခရီးတစ္လွည့္ ပညာေရးအတြက္ ခရီးဆက္ခဲ့ရသူျဖစ္သည္။

ေႏြေက်ာင္းပိတ္၍ ဆရာဦးသန္းလႈိင္ ေနရပ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ေလတိုင္း အထုပ္အပိုးေတြ ကူညီသူကကူညီ၊ ေက်ာင္းေပါက္၀မွ ေစာင့္ဆိုင္း၍ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ ေစာင့္သူကေစာင့္ႏွင့္ ဆရာႏွင့္တပည့္ သံေယာဇဥ္မ်ားက တစ္စတစ္စ ႀကီးမားခဲ့ၾကသည္ဟု ဆူးေလကုန္းေက်းရြာ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားက ေျပာသည္။

ဆရာက ေက်ာင္းဖံြ႕ၿဖိဳးေရးတင္မကပါ။ ရပ္ရြာဖံြ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ပါ စိတ္၀င္စားသူမို႔ ရပ္ရြာလူထုအား စည္း႐ံုးၿပီး လူမႈကူညီေရးအသင္းေလးတစ္ခု တည္ေထာင္ေပးခဲ့ျပန္ပါသည္။

‘‘ေဒသဖံြ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ရပ္မိရပ္ဖေတြ၊ ရြာသူရြာသားေတြ၊ ကေလးေတြကို စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ပါ၀င္လာေအာင္ ဆရာက ႀကိဳးစားတယ္။ ရပ္ရြာအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြကို ေငြေၾကးကိစၥကအစ တစ္စက္ကေလးမွ သံသယ၀င္စရာမလိုေအာင္ကို ဆရာက လုပ္ေပးသြားခဲ့သူပါ’’ ဟု ရပ္မိရပ္ဖတစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုေအာင္ေဇာ္ျမင့္ကေျပာျပသည္။

ဆရာဦးသန္းလႈိင္သည္ ေက်ာင္းအတြင္းမွာပင္ ေနထိုင္သည္။ ဆရာ့အတြက္ စားေသာက္ေရးကို နံနက္စာအတြက္ ရြာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွ တာ၀န္ယူသည္။ ညေနစာအတြက္ကိုမူ ရြာက ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားက အားတက္သေရာပင္ အလွည့္က်တာ၀န္ယူေပးသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ညစာအတြက္ ေက်ာင္းသားမိဘေတြ ႏွစ္ဦး၊ သံုးဦးတိုက္ၿပီး လာပို႔သည့္အခါ ဆရာတင္မက တျခားမိတ္ေဆြေတြပါ ေခၚေကြၽးရသည္အထိ ဆရာ့အေပၚ ေစတနာထားၾကသည္ဟု ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးမ်ိဳးႏိုင္ကဆုိသည္။

တပည့္မ်ားကို သားသမီးႏွင့္မျခား ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည့္ ဆရာ့ေမတၱာေၾကာင့္ တပည့္တပန္းမ်ားသာမက ရြာမွ မိဘမ်ားႏွင့္ပါ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာခင္မင္မႈေၾကာင့္ ႏႈတ္ဆက္သည့္အခါ ၀မ္းပန္းတနည္း ငိုေႂကြးခဲ့ၾကသည္။ ထိုပံုရိပ္မ်ားေၾကာင့္ လူမႈကြန္ရက္တြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔လူသိမ်ားလာကာ အသီးအပြင့္အျဖစ္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ လူမႈထူးခြၽန္ဆု ခ်ီးျမႇင့္အပ္ႏွင္းျခင္းခံရသူ ဆရာသံုးဦး ေပၚထြက္လာခဲ့ရာ ဆရာဦးသန္းလႈိင္သည္လည္း တစ္ဦးအပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့သည္။

လူမႈကြန္ရက္တြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ေသာ ဓာတ္ပံုမ်ားမွာ စက္တင္ဘာ ၂၉ ရက္က ဆူးေလကုန္းရြာတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ဆရာဦးသန္းလႈိင္ကို ႏႈတ္ဆက္ကန္ေတာ့ပဲြက ပံုရိပ္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က ဆရာ့ကို ကန္ေတာ့ၾကသည့္အခါတြင္ေတာ့ ကေလးငယ္မ်ား စိတ္မထိန္းႏိုင္ၾကေတာ့။ လိမ္းထားသည့္ ပါးျပင္ေပၚက သနပ္ခါးေပၚ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြ တေ၀ါေ၀ါ ျဖတ္သန္းရေတာ့သည္။ မၾကာခင္ သူတုိ႔ရြာေလးႏွင့္ ေက်ာင္းေလးကို ထားသြားခဲ့ရေတာ့မည့္ ဆရာ့အား ႏွေျမာတသစိတ္ျဖင့္ ငိုေႂကြးႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကသည္။

ဆရာႏွင့္ သူ႔တပည့္မ်ား တေပ်ာ္တပါး စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကသည့္ ေက်ာင္းတြင္းက ပန္းပင္ေတြက ေရာင္စံုဖူးပြင့္ေနေလၿပီ။ အခမ္းအနားထဲက ထြက္ေတာ့လည္း တပည့္ေတြက ဆရာ့ေနာက္က ကပ္လိုက္ကာ ဖက္ငိုသူကငို။ စာသင္ခန္းထဲ ေျပး၀င္က်ိတ္ငိုသူကငိုျဖင့္ ေက်ာင္းေလးထဲ မ်က္ရည္ေတြ ေခ်ာင္းစီးရေတာ့သည္။ ႏႈတ္ဆက္ပဲြအခမ္းအနားၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ ဆရာဦးသန္းလႈိင္တစ္ေယာက္ အထုပ္အပိုးေတြျပင္ဆင္ကာ ဆူးေလကုန္းေက်းရြာႏွင့္ မူလတန္းေက်ာင္းေလးကို အၿပီးတိုင္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါေလေတာ့သည္။

ဆရာဦးသန္းလႈိင္တစ္ေယာက္ ဆူးေလကုန္း မူလတန္းေက်ာင္းေလးကေန ထြက္ခြာသြားေပသိ သူ႔တပည့္ေတြႏွင့္ ေက်းရြာသူ၊ ေက်းရြာသားေတြရဲ႕ ရင္ထဲတြင္ေတာ့ ဆရာအၿမဲရွိေနဦးမွာ ေသခ်ာလွသည္။

ဆူးေလကုန္းရြာ စာသင္ေဆာင္တစ္ခုထဲတြင္ေတာ့ ဆရာဦးသန္းလႈိင္ ေျမျဖဴခဲျဖင့္ ေရးသားထားခဲ့သည့္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္လည္း က်န္ရွိခဲ့ပါသည္။

‘‘က်င့္၀တ္ငါးျဖာ
နာသံုးနာႏွင့္
ေလးျဖာ ျဗဟၼစိုရ္
၀မ္း၀ယ္သို၍
က်ိဳးလိုေဆာင္ၾကဥ္း
ေလးရည္ခ်င္းတုိ႔
ျဖည့္တင္းအနႏၲ
လူပီသသည္
ဆရာ့ဘ၀ ျဖစ္သတည္း။
ဆရာ့ဂုဏ္ေရာင္
ဉာဏ္တန္ေဆာင္သည္
မိုက္ေမွာင္ပယ္ခြင္း
သိျမင္ရွင္းဖို႔
အလင္းတာ၀န္
လမ္းေကာင္းၫႊန္၍
လူမြန္လူျမတ္
ၾကည္ညိဳအပ္သည္
ဆည္းကပ္႐ိုေသ
ထိုက္သတည္း’’

Credit - 7DAY DAILY