ကေလာင္မလဲစတမ္း တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကသူမ်ား

Written by: ေမာင္ၾကည္

မေမွ်ာ္လင့္ဘဲႏွင့္ စာေရးဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးမ်ားကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ့သည့္ အခမ္းအနားတစ္ခုသို႔ ေရာက္သြားပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမမွာ က်င္းပျပဳလုပ္သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ စာဆိုေတာ္ေန႔ႏွင့္ သက္ႀကီးစာေပပညာရွင္မ်ားကန္ေတာ့ပြဲ ျဖစ္ပါသည္။ စာေပပညာရွင္ ဆရာႀကီးဆရာမႀကီးမ်ားကို ယခုကဲ့သုိ႔ က်န္းက်န္းမာမာ ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ႏွင့္ ေတြ႕ျမင္ရသည္မွာ ၾကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္ဖုိ႔ ေကာင္းလွပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္သည္ အခမ္းအနားမစတင္မီမွာ ဆရာႀကီးဆရာမႀကီးမ်ား ကုလားထိုင္ေပၚမွာ တန္းစီထုိိင္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေသာအခါ စိတ္ထဲမွာ အေတြးတစ္ခု ေပၚလာပါသည္။ “ဒီဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးေတြဟာ ျမန္မာျပည္တည္းဟူေသာ အေဆာက္အအံုႀကီးကို ပံုေဖာ္ထုဆစ္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန
ပါ၀င္ခဲ့ၾကသူေတြပါလား။ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို ျပဳျပင္မြမ္းမံ တည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ မိမိတို႔စြမ္းႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့ၾကသူေတြပါလား” ဟု အေတြးေပၚလာခဲ့မိပါသည္။

ဆရာေဇာ္ဂ်ီက “တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ကို ရထားတြဲႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ စာေရးဆရာတည္းဟူေသာ အႏုပညာရွင္မ်ားသည္ ေခါင္းတြဲမ်ားႏွင့္တူသည္” ဟု ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။ တုိင္းသူျပည္သားေတြကို လက္တြဲကာ ဦးေဆာင္ေခၚငင္လာခဲ့ၾကသူမ်ားပါလားဟု နားလည္သေဘာေပါက္ရပါသည္။ တကယ္ေတာ့ အဆိုပါပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ တိုင္းသူျပည္သားတုိ႔၏ က်ေနေသာစိတ္ဓာတ္ကို ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့သူမ်ား၊ ပ်က္စီးေနေသာစိတ္ဓာတ္ကို ျပဳျပင္ဖာေထးေပးခဲ့သူမ်ား၊ ညစ္ႏြမ္းေနေသာစိတ္ဓာတ္ကို ေလွ်ာ္ဖြပ္ေပးခဲ့သူမ်ား၊ ေပ်ာ့ညံ့ေနေသာစိတ္ဓာတ္ကို မာေက်ာေအာင္ ေလ့က်င့္ပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ့သူမ်ားပါပဲဟု ေျပာလို႔ရပါသည္။

ေျပာရမယ္ဆိုလွ်င္ တုိင္းသူျပည္သားတို႔၏စိတ္ဓာတ္ကုိ စုစည္းေပးသည့္ေနရာတြင္ စာေပသည္ လက္နက္ေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့သည္မွာမွန္ေသာ္လည္း အဆိုပါပုဂၢိဳလ္မ်ား ေခါင္းေဆာင္ရာေနာက္သို႔ ျပည္သူအားလံုး လုိက္ပါလာေအာင္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းတို႔လို မ်ဳိးခ်စ္စာဆိုေတာ္မ်ားက စာေပလက္နက္ျဖင့္ စိတ္ဓာတ္အင္အားကို စုစည္းေပးခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာေပ၏အစြမ္းသတၱိႏွင့္ စာဆိုေတာ္မ်ား၏ ေက်းဇူးတရားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး မေမ့မေလ်ာ့ သတိျပဳအပ္လွပါသည္။ သို႔အတြက္လည္း ယခုလို နတ္ေတာ္လေရာက္ေလတိုင္း စာဆိုေတာ္ႀကီးမ်ား၏ေက်းဇူးကို ဤကဲ့သုိ႔ ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ၾကရသည္ပင္ မဟုတ္ပါလား။

ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေရးဆရာအသင္းသည္ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္၌ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁ ရက္ေန႔ကို ‘ျမန္မာစာဆိုေတာ္ေန႔’ အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္ဟု မွတ္သားရဖူးပါသည္။ ပထမအႀကိမ္စာဆိုေတာ္ေန႔ အခမ္းအနားကုိ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာ ၁၅ ရက္တြင္ စတင္က်င္းပခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေရးဆရာအသင္းက ၀ိဇယျပဇာတ္ကိုလည္း ကျပခဲ့ၾကပါေသးသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ ထိုကဲ့သုိ႔ စာဆိုေတာ္ေန႔ အခမ္းအနားမ်ား က်င္းပလာခဲ့ၾကသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ ပင္ ရွိလာခဲ့ပါၿပီ။

    တုိင္းသူျပည္သားတို႔၏စိတ္ဓာတ္ကုိ စုစည္းေပးသည့္ေနရာတြင္ စာေပသည္ လက္နက္ေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ . . . . .

စာဆုိေတာ္ရာသီ၌ သက္ႀကီးစာေပပညာရွင္မ်ားအား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့သည့္ အေလ့အထကိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေပလုပ္သားအဖြဲ႕ႀကီးက စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္၌ ပထမဦးဆံုး က်င္းပခဲ့သည့္ ကန္ေတာ့ပြဲမွာ စာေပပညာရွင္ ၁၀ ဦးခန္႔သာ ရွိပါသည္။ ထုိကဲ့သို႔ အစဥ္အလာမျပတ္ ကန္ေတာ့လာခဲ့ရာ အစ၌ ရန္ကုန္တုိင္းအဆင့္ အေနအထားျဖင့္သာ ျပဳလုပ္ခဲ့ရာ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္မွစ၍ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ က်င္းပလာခဲ့ရာ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၄ မွာေတာ့ စာေပပညာရွင္ ၁၈၀ အထိ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ အသက္ ၈၀ ႏွင့္အထက္ ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးမ်ားကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ရျခင္းသည္ အင္မတန္မြန္ျမတ္ၿပီး ၾကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။

လူသာအိုေသာ္လည္း အျမဲတမ္းႏုပ်ဳိေနသည့္ စာေပပညာရွင္တို႔၏ ကေလာင္နာမည္မ်ားကို လာေရာက္ကန္ေတာ့ၾကသည့္ ဧည့္ပရိသတ္မ်ားႏွင့္ တစ္ဦးခ်င္းမိတ္ဆက္ေပးသည့္ ျမင္ကြင္းကလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။ တခ်ဳိ႕ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးမ်ားက သြက္သြက္လက္လက္ထကာ ဧည့္ပရိသတ္မ်ားကို လက္မ်ားပင္ေ၀ွ႔ယမ္းရင္း ႏႈတ္ခြန္းဆက္ၾကရွာပါသည္။ တခ်ဳိ႕ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးမ်ားက ထိုင္ရာမွပင္ မထႏိုင္ၾကေတာ့။ ထူေပးသူရွိမွ ထရမည့္ဘ၀ပင္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ ပီတိျဖစ္မိပါသည္။

“ဓားသြားထက္ ကေလာင္သြားထက္သည္” ဟု ဆိုၾကပါသည္။ ဓားသြားက မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည့္ ကိစၥမ်ားကုိ ကေလာင္သြားက စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္သည့္ သေဘာပါပဲ။ ယခုကဲ့သို႔ ကေလာင္သြားမလဲစတမ္း တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကသည့္ စာေပသူရဲေကာင္းႀကီးမ်ားကို ၾကည့္ျမင္ရသည့္အခါ အဘယ္မွာလွ်င္ အားတက္၀မ္းမေျမာက္ဘဲ ေနႏိုင္ပါအံ့နည္း။

ေရွ႕ဆက္မည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္ခရီးမွာလည္း ကေလာင္လက္နက္မ်ား ဆက္လက္အစြမ္းထက္ကာ ထက္ျမႏိုင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵျပဳလုိက္ရပါေတာ့သည္။


Credit - Eleven Media Group