ႏိုင္ငံေရးပူေဖာင္း ေပါက္ကြဲမထြက္ေစဖို႔ (ေဆာင္းပါး)

Written by: ဦးေငြသိန္း (ကုမၸဏီလမ္းညႊန္)

ပုဂၢလိကဘဏ္တစ္ခုတြင္ ႏိုင္ငံျခားေငြလဲလွယ္ ေရာင္း၀ယ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရစဥ္

မၾကာမီကပဲ စာေရးသူအေနနဲ႔ “ႏိုင္ငံသားတိုင္းက ႏိုင္ငံေရးသမားေတြျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေရးခဲ့တယ္။ စာေရးသူရဲ႕စိတ္မွာ မိမိႏိုင္ငံတိုးတက္ၿပီး ႏိုင္ငံသားေတြဘဝ အရည္အေသြး တိုးတက္ျမင့္မားလာေစလိုတဲ့ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵ ရွိေနေသာေၾကာင့္ စာေရးသူရဲ႕ ဘဝအေတြ႕အၾကံဳေတြနဲ႔ စာဖတ္အားေတြေပါင္းစပ္ၿပီး အခုေဆာင္းပါးေရးဖို႔ စိတ္ကူးေပၚလာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ က႑ေပါင္းစံု ဘက္စံုစဥ္းစားၾကရတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေတြးမိလာတယ္။ တိမ္ေတာင္သဖြယ္ မင္းေရးက်ယ္လို႔ ဆိုထားတယ္မို႔လား။ ႏိုင္ငံကိုအုပ္ခ်ဳပ္ၾကရတဲ့ မင္းလို႔ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕အေရးက အင္မတန္က်ယ္ဝန္းတယ္ဆိုတာ ျဖစ္တယ္။

ႏိုင္ငံရဲ႕အေရးလို႔ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးကို စဥ္းစားလိုက္တာနဲ႔ အဲ့ဒီ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးေတြနဲ႔ ဆက္စပ္တာမွန္သမွ် ပါဝင္လာတာျဖစ္တယ္။ အစိုးရဝန္ထမ္းတိုင္းက ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ကင္းပရမယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္ကေန သတ္မွတ္ျပ႒ာန္း ထားတယ္။ ဟိုယခင္က ႏိုင္ငံကို အာဏာရွင္ပံုစံနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာမို႔ အဲဒီအခ်ိန္က ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြက ဒီကေန႔မ်က္ေမွာက္မွာ ႏိုင္ငံဝန္ထမ္းေတြ ႏိုင္ငံေရးကင္းစင္ရမယ္ဆိုတာ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ကေန သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအရ တပ္မေတာ္သား ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းက လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါလာၾကလို႔ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံသားတိုင္းက ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ျဖစ္တာမို႔ ဝန္ထမ္းကေန ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ပါဝင္လာၾကသူေတြက မည္သူမဆို မိမိႏိုင္ငံနဲ႔ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ဘဝအရည္အေသြး တိုးတက္ျမင့္မားလာဖို႔သာ ေတြးေတာလုပ္ေဆာင္ ႐ုပ္လံုးေဖာ္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္အတြင္းမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေအးတူပူမွ် ေပါင္းစည္းေနထိုင္ခဲ့ၾကတာမို႔ မိသားစုေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ဒီမိုကေရစီအရပ္သား အစိုးရလို႔ေခၚထားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရက မိမိတို႔ရဲ႕ အရပ္သားျပည္သူ ျပည္သားေတြကို ရင္ဝယ္သားကဲ့သို႔ ဘက္ေပါင္းစံုတိုးတက္ေကာင္းမြန္လာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ တာဝန္ရွိလာတယ္။ တာဝန္ရွိတာကို သိရမယ္။ တာဝန္ရွိတာကိုသိပါမွ တာဝန္ယူႏိုင္ေစမွာျဖစ္တယ္။ တာဝန္ယူလုပ္ေဆာင္မႈမွန္သမွ်မွာ မဆိုင္မဆိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္လုပ္၍ မရပါ။

ပထမဦးဆံုး စီးပြားေရးက႑ကို ၾကည့္ရေအာင္။ စီးပြားေရးမွာ အဓိကကေရာင္းလိုအား (Supply) နဲ႔ ဝယ္လိုအား (Demand) ကို အဓိကထား စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ရမွာျဖစ္တယ္။ ေရာင္းလိုအားေတြနဲ႔ ဝယ္လိုအားေတြ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေနေစဖို႔ ႏိုင္ငံကလြတ္လပ္တဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို ပံုေဖာ္ေပးရမွာျဖစ္တယ္။ အတိတ္ကာလက လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို သင္ခန္းစာယူႏိုင္ဖို႔ ျပန္ၾကည့္ၾကရေအာင္။ ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြားေရးစနစ္ဆိုၿပီး စီးပြားေရးကို အစိုးရက ထိန္းခ်ဳပ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီမွာ ေမွာင္ခိုစီးပြားေရးေစ်းကြက္ (Black Market) ဆိုတာ ေပၚေပါက္လာေစခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီ ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္က လက္ဆင့္ကမ္းၿပီးေပၚလာလိုက္တာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး က်င့္သံုးမယ္ဆိုၿပီး ေစ်းကြက္စီးပြားေရးဦးတည္ခ်က္မွာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးပီျပင္စြာ ျဖစ္ေပၚလာေရးက ဦးတည္ခ်က္တစ္ရပ္အေနနဲ႔ ေပၚလာတယ္။ သို႔ေပမဲ့ အဂၤလိပ္လိုေရးသားရာမွာ Proper Evolution of the market-oriented economy လို႔ သံုးလိုက္တာေၾကာင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးက ဦးတည္စီးပြားေရးကေန ေစ်းကြက္ကို ဆက္လက္ထိန္းခ်ဳပ္ၾကတာေၾကာင့္ ခ႐ိုနီစီးပြားေရး (Crony Economy) ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာေငြ ၁ဝ သိန္း၊ ၁၅ သိန္းေလာက္သာရွိခဲ့တဲ့ အသံုးျပဳၿပီး ေမာ္ေတာ္ကားေတြကို ပါမစ္လို႔ေခၚတဲ့ ေစ်းကြက္ထိန္းခ်ဳပ္ကိရိယာနဲ႔ တင္သြင္းခြင့္ျပဳရာကေန လူနည္းစုက ခ်မ္းသာသြားၿပီး လူမ်ားစုက ဆင္းရဲတြင္းနက္ကာ ခ်မ္းသာဆင္းရဲကြာဟမႈ (Rich and Poor Gap) က်ယ္လာေစခဲ့တယ္။ အာဏာပိုင္စိုးသူနဲ႔ နီးစပ္သူေတြကသာ ပါမစ္ေတြရကာ ခ်မ္းသာသြားခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခါသူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ အခမဲ့ေပးတဲ့ မိုဘိုင္းတယ္လီဖုန္း ဆင္းမ္ကတ္ေတြကို ေစ်းကြက္ထိနး္ခ်ဳပ္ၿပီး ေရာင္းခဲ့ခ်ရာမွ ၁၅ သိန္းလို႔ေစ်းေခၚတဲ့ ဆင္းမ္ကတ္က ျပင္ပေမွာင္ခိုေပါက္ေစ်း က်ပ္သိန္း ၄ဝ-၅ဝ အထိ ေစ်းေျမာက္သြားခဲ့တယ္။ မဲႏိႈက္ၿပီးမဲေပါက္သူကမွ မွတ္ပံုတင္အိမ္ေထာင္စုစာရင္းျပၿပီး ဝယ္ယူခြင့္ရခဲ့ၾကတာကိုး။ အခုလည္း MPT ေအာ္ရီဒူးနဲ႔၊ တယ္လီေနာဆင္းမ္ကတ္ေတြ အၿပိဳင္ေရာင္းခ်ခိုင္းတာေတာင္မွ ေစ်းကြက္ထိန္းထားဆဲမို႔ မႈရင္းေစ်းႏႈန္းထက္ ျမင့္ေနေသးတယ္။

၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္ေလာက္ကပဲ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ ေဒၚလာကို ကုိယ္စားျပဳအသံုးျပဳႏိုင္တဲ့ FEC ေတြ ႐ုပ္သိမ္းဖို႔ တစ္ေဒၚလာရဲ႕ ျမန္မာေငြလဲလွယ္ႏႈန္းကို အဲ့ဒီကတရားဝင္ရွိခဲ့တဲ့ တစ္ေဒၚလာေျခာက္က်ပ္ တရားဝင္လဲလွယ္ႏႈန္းနဲ႔ အျပင္ေငြလဲလွယ္ႏႈန္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ျပင္ပေစ်းကြက္မွာ ေပၚေပါက္လာခဲ့တာကို ပံုေသေစ်းႏႈန္း (Floating Exchang Rate) ႏွစ္ခုအနက္ ေရရွည္ကိုေမွ်ာ္မွန္းကာ ႏႈန္းရွင္ေငြေၾကးလဲလွယ္ႏႈန္းသတ္မွတ္ဖို႔ ေဆာင္းပါးေရးခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က တစ္ေဒၚလာႏႈန္းရွင္ေငြလဲႏႈန္းကို ေဒၚလာ ၈ဝဝ က်ပ္ (±) ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ ထိန္းထားႏိုင္ေစဖို႔ ေရးသားခဲ့တယ္။ သို႔ေပမဲ့ ထိပ္ပိုင္းပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက တစ္ေဒၚလာရဲ႕ ေငြေၾကးလဲလွယ္ႏႈန္းကို က်ပ္တစ္ေထာင္အထိ ျမင့္တက္လာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမယ္လို႔ ဆိုခဲ့ရာကေန ဒီကေန႔ေစ်းကြက္မွာ ကုန္ပစၥည္းေစ်းႏႈန္းေတြ တက္လာခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြအေနနဲ႔ ေငြေၾကးေစ်းကြက္တည္ၿငိမ္ၿပီး မိမိႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားအၫႊန္းကိန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ တတ္သိနားလည္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကရမွာျဖစ္တယ္။ စီးပြားေရးအၫႊန္းကိန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဓိကသိရွိ နားလည္သေဘာေပါက္ထားၾကရမယ့္ အၫႊန္းကိန္းေတြကေတာ့
-    Gross Domestic Product(GDP)
-    Gross National Product (GNP) ျဖစ္ၿပီး GDP က တစ္ႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ တစ္ႏွစ္အတြင္း ျပည္တြင္းအသားတင္ ထုတ္ကုန္တန္ဖိုးျဖစ္ၿပီး GNP ကေတာ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကေန ေပါင္းစည္းရရွိလာတဲ့ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမႈေတြကိုပါ ေပါင္းစည္းထည့္သြင္းထားတဲ့ တန္ဖိုးျဖစ္ပါတယ္။ GDP နဲ႔ GNP ႏွစ္ခုစလုံးက ႏုိင္ငံတစ္ခုရဲ႕အေျခအေနတုိ႔ ကနဦးေဖာ္ၫႊန္းေပးခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္ခုနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး ေနာက္ထပ္အၫႊန္းကိန္းႏွစ္ခုက-
-       Gross Domestic Happiness (GDH)
-       Gross National Happiness (GNH) ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံမွာ စီးပြားေရးေတြေကာင္းေနၿပီး GDH နဲ႔ GNH ေတြျမင့္မားလာေနရင္ တစ္ႏုိင္ငံလုံးမွာ မွီတင္းေနထုိင္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအၫႊန္းကိန္းလည္း ျမင့္မားလာသလုိ မိမိႏုိင္ငံနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္လုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံရပ္ျခားကလူေတြနဲ႔ ေပါင္းစည္းလုပ္ေဆာင္တဲ့ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမႈေတြပါ ျမင့္မားလာတာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံအတြင္းကလူေတြအားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္မႈျဖစ္ေစတဲ့ အၫႊန္းကိန္း (GNH) လည္း တုိးတက္ျမင့္မားလာေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

    တစ္ေဒၚလာရဲ႕ ေငြလဲလွယ္ႏႈန္း တက္လာလုိက္တာနဲ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြလည္း တက္လာေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား အတၱေတြမ်ားၿပီး အခုလိုျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလုပ္ေဆာင္ေနၾကတာလဲ။ စဥ္းစားလို႔မရဘူး။ အရင္ကေရးဖူးတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ရွိတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျဖစ္ပြားေနေသာ ေရာဂါေလးမ်ဳိး။ အခုေနာက္ထပ္ ေရာဂါတစ္မ်ဳိး ထပ္တိုးလာတာက ေလာဘေရာဂါ (Greed Disease) ျဖစ္ . . . . .

ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအတြင္းမွာ ရွိေနၾကတဲ့ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အျပံဳးမ်က္ႏွာေတြ ျမင္ေတြ႕ေနရရင္ ဒါအင္မတန္ေကာင္းမြန္တဲ့ လကၡဏာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘူတန္ႏုိင္ငံရဲ႕ GNH အၫႊန္းကိန္းက မွတ္သားဖြယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘူတန္ႏိုင္ငံရဲ႕ စတုတၳေျမာက္ဘုရင္ျဖစ္တဲ့ Jigme Singye Wangchuck ကေန ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္ပုိင္းေတြမွာ Gross National Happiness လုိ႔ေခၚတဲ့ တစ္မ်ဳိးသားလုံးေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ သတ္မွတ္ေဖာ္ၫႊန္းခဲ့တာျဖစ္တယ္။ GNH ျဖစ္ေစဖုိ႔ အဓိက ေဒါက္တုိက္ေလးခုက
(၁) ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံခန္႔ခြဲမႈ (Good Governance)
(၂) ခံေဆာင္ႏုိင္အား ေကာင္းမြန္တဲ့ လူမႈစီးပြားဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစမႈ (Sustainable Social-Economic Develpment)
(၃) ယဥ္ေက်းမႈကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္မႈနဲ႔ (Cultural Preservation)
(၄) ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိင္ရာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈ (Environmental Conservation) ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေလးခုကေန ေနာက္ထပ္က႑ကိုးခု ထပ္မံခြဲျခားရာမွာ

(၁) စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာျပည့္ဝေသာ လူသားမ်ားျဖစ္ေစေရး (Psychological well being)
(၂) က်န္းမာေရး (Health)
(၃) ပညာေရး (Education)
(၄)  အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိစြာ အသုံးခ်ႏုိင္ ေစေရး (Time Use)
(၅) ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ မတူကြဲျပားမႈႏွင့္ အလုိက္သင့္ျဖစ္ေစမႈ (Cultural Diversity and resilience)
(၆) ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံခန္႔ခြဲမႈ (Good Governance)
(၇) အစုအဖြဲ႕၏ အရည္အေသြးျမင့္ မားလာေစမႈ (Community Vitality)
(၈) ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိင္ရာ မတူကြဲျပားမႈႏွင့္ အလုိက္သင့္ျဖစ္ေစမႈ (Ecological Diversity & Resilience)
(၉) လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္မားေစမႈ (Living Standard) ေတြျဖစ္ပါတယ္။

မိမိႏုိင္ငံသားေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဖန္တီးလုပ္ေဆာင္ေပးတဲ့ ဘူတန္ဘုရင္ကိုလည္း ေလးစားမိပါတယ္။ မိမိႏုိင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္သူက မိမိႏုိင္ငံသားေတြ စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အေလးထားတယ္ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသလို႔ ျဖစ္တယ္။ စာေရးသူတို႔ ႏုိင္ငံကိုလည္း အလားတူျဖစ္ေစလိုတာေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြက ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ျဖစ္ မိမိႏိုင္ငံသားေတြကို စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးေစလိုတယ္။

အခုရက္ပုိင္းအတြင္းမွာပဲ တစ္ေဒၚလာရဲ႕ ေငြလဲလွယ္ႏႈန္း တက္လာလုိက္တာနဲ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြလည္း တက္လာေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား အတၱေတြမ်ားၿပီး အခုလိုျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလုပ္ေဆာင္ေနၾကတာလဲ။ စဥ္းစားလို႔မရဘူး။ အရင္ကေရးဖူးတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ရွိတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျဖစ္ပြားေနေသာ ေရာဂါေလးမ်ဳိး။ အခုေနာက္ထပ္ ေရာဂါတစ္မ်ဳိး ထပ္တိုးလာတာက ေလာဘေရာဂါ (Greed Disease) ျဖစ္တယ္။ ေလာဘေတြ အေတာမသတ္ႏုိင္ဘဲ အတၱေတြမ်ားလာ၊ ေနာက္ဘဝဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီဘဝနဲ႔ ျပတ္သြားၿပီလို႔အစြဲနဲ႔ ဒီဘဝမွာကမ္းကုန္ေအာင္ မဟုတ္တာေတြ လုပ္ေနၾကတာလားလို႔ ေတြးမိတယ္။

ႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးပူးေဖာင္း ေပါက္ကြဲမထြက္ေစဖို႔ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံခန္႔ခြဲမႈ၊ သန္႔ရွင္းေသာအစိုးရ ျဖစ္ေစမႈေတြကို အမွန္တကယ္ က်င့္သုံးႏုိင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ လူေတြမွာ ဆင္းရဲတြင္းက ပုိမိုနက္႐ိႈင္းလာ၊ ခ်မ္းသာတဲ့လူနည္းစုကို သာပို၍ပို၍ ခ်မ္းသာလာေစၿပီး ဆင္းရဲသားလူမ်ားစုကို ပို၍ပို၍ ဆင္းရဲေစတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ေျမလွန္ပစ္ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသသြားရင္ မိမိေနာက္ကို ဘာမွ်သယ္ယူသြားလို႔ မရႏုိင္တာမို႔ အတိတ္ကိုသင္ခန္းစာယူ၊ လက္ရွိမ်က္ေမွာက္ ပစၥကၡမွာ အေကာင္းဆုံးေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ အနာဂတ္ကို ႐ုပ္လုံးေဖာ္ႏုိင္ၾကဖို႔ပါ။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ဆက္ၿပီး ေပယ်ာလကန္လုပ္ထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးပူေဖာင္းေပါက္ကြဲသြားရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲ ျမင္တတ္ဖို႔ ျမင္ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ေစတနာအရင္းခံနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးပူေဖာင္း ေပါက္ကြဲမထြက္ေစဖို႔ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရေရာ ႏုိင္ငံသားေတြကပါ ဝုိင္းဝန္းၿပီး ေစတနာမွန္ကန္စြာနဲ႔ ရပ္တည္ႏုိင္ၾကေစဖို႔ပါ။

Credit - Eleven Media Group