ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဆိုသည့္ စကားရပ္မွာ အေဟာင္းကို တစ္ခုလံုး တစ္စံုလံုး တစ္ႀကိမ္တည္းႏွင့္ အသစ္မလဲဘဲ အဲဒီအေဟာင္းကိုပင္ ဖာေထးျခင္း၊ ဖံုခါျခင္း၊ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကို ျဖဳတ္ၿပီး အသစ္တပ္ဆင္ျခင္းႏွင့္ တစ္စခ်င္းစီေတ့ဆက္ယူရင္းက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အသစ္လံုးလံုး ျဖစ္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းဟု ေယဘုယ် ယူဆလို႔ ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟူ သည့္ စကားရပ္၏ မူလအဓိပၸာယ္မွာ ဒိြဟ သေဘာေတာ့ မေဆာင္ပါ။ အဓိပၸာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ကိုယ္လိုရာဆြဲၿပီး အဓိပၸာယ္ ဖြင့္လို႔လည္း မရပါ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၏ မူလတာဝန္ႏွင့္ မူလမဟာဗ်ဴဟာမွာ အသစ္ျဖစ္ေအာင္ ညင္သာစြာ ဖန္တီးျခင္း တည္းဟူေသာ အဓိပၸာယ္မွလြဲၿပီး အျခား ေဘးထြက္အနက္အဓိပၸာယ္ မရွိပါ။
ယခုအခါ မိမိတို႔တိုင္းျပည္သည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကာလကို ျဖတ္သန္းေနၾကရသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ မည္သို႔ေသာ မဟာဗ်ဴဟာ ရည္မွန္းခ်က္ျဖင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ၾကမည္နည္း။ အသစ္ကိုဦးတည္သည့္၊ အသစ္ကို ေမြးဖြားေပးမည့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဟုတ္ပါ၏ေလာ။ တခ်ိဳ႕က လက္ရွိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားသည္ အသစ္ကို ဦးတည္သည့္၊ အသစ္ကို ဖန္တီးမည့္ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမဟုတ္ဘဲ အေဟာင္းကို ပံုသဏၭာန္သစ္ျဖင့္ ထုပ္ပိုးဖို႔ႀကိဳးစားသည့္ နည္းလမ္းတစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္သည္။
မိမိတို႔တိုင္းျပည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ ေသာ့ခ်က္က်ေသာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးျပႆနာသည္ အျခားျပႆနာ အားလံုးထက္ အေျခခံလည္းက် ပဓာနလည္းက်သည့္ ျပႆနာျဖစ္သည္။ မည္သည့္ ျပႆနာျဖစ္ပါေစ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို မျပင္ႏိုင္သေရြ႕ကာလပတ္လံုး အျခားျပႆနာမ်ားကို ကုန္စင္ပေပ်ာက္ေအာင္ ဖ်က္သိမ္း၍ ရႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ လက္ရွိဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥေပဒ၏ အႏွစ္သာရမွာ ဒီမိုကေရစီကို အာမမခံႏိုင္သည့္ ဥပေဒမ်ား ပါဝင္လ်က္ရွိေနသည္။ ျပင္ဆင္ရန္ တမင္ခက္ခဲေအာင္ လုပ္ထားျခင္း၊ အာဏာသိမ္းခြင့္ကို တရားဝင္ခြင့္ျပဳထားျခင္း၊ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာတြင္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းအား အဆံုးအျဖတ္ေပးႏိုင္သည့္ အခြင့္အေရးေပးထားျခင္း အစရွိသည့္အခ်က္မ်ားမွာ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္မ်ားႏွင့္ လားလားမွ မဆီေလ်ာ္သည့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။
ကံအားေလ်ာ္စြာပင္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကို အတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ ျပည္သူတို႔သည္ လက္ရွိ လႊတ္ေတာ္အခင္းအက်င္း အတြင္းမွသာ ေဆာင္ရြက္သြားရန္ စိတ္အားထက္သန္သည္မွာလည္း ထင္ရွားသည္။ သည္နည္းလမ္းသည္သာ အနာအက်င္ နည္းစြာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလို႔ရႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည့္အျပင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ တိုက္႐ိုက္ ပါဝင္ပတ္သက္သူမ်ားၾကားတြင္ ယံုၾကည္မႈႏွင့္ အျပန္အလွန္အသိအမွတ္ျပဳမႈကို သည္လိုကြင္းအတြင္းတြင္သာ တည္ေဆာက္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
မိမိတို႔သည္ လမ္းမဆံုးခင္ ရြာလည္ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ လမ္းဆံုးလွ်င္ ရြာေတြ႕မည္ဆိုသည္ထက္ လမ္းမဆံုးခင္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေမွာ္႐ံုေတာအတြင္း ရြာေရာ၊ ေတာေရာ လည္သလိုျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေပါက္ကေတာ့ အၿမဲတမ္း မရွိမျဖစ္ ပြင့္ေန ရွိေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး အေျဖရွာေရးနည္းလမ္းပင္ျဖစ္သည္။ ဘယ္ႏွစ္ပြင့္ဆိုင္ပဲျဖစ္ေစ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔သာ အေရးႀကီးပါသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ၿပီးေျပာဆို ဆက္ဆံေျဖရွင္းျခင္းသည္ စစ္ေျမျပင္မွာထက္ေတာ့ ပိုမိုယဥ္ေက်းၿပီး အစြမ္းထက္ သည္ဟု ယူရပါမည္။ ယင္းေျခာက္ပြင့္ဆိုင္သည္ပင္ တစ္ေပါက္တည္းေသာ တံခါးမွတဆင့္ မိမိတို႔ ျပည္ သူမ်ားကို ဒီမိုကေရ လမ္းမေပၚအေရာက္ ေခၚသြားႏိုင္ပါေစဟူ၍လည္း ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။
Credit - Mizzima News
No comments:
Post a Comment