အရွက္မရွိ ညစ္သူေတြၾကား အသက္မရွိျဖစ္ေနသူမ်ား (သေရာ္စာ)

သေရာ္စာ - ရီေနႏုိင္

အခုတေလာမွာ လူေတြၾကားထဲမွာ အ ရွက္မရွိသူေတြကိုပဲ ေတြ႕ေတြ႕ေန ရပါ တယ္။ ႐ုံးသြားေတာ့ ဆင္းမယ့္ မွတ္တိုင္ပါတဲ့ အေၾကာင္း စပယ္ယာကို လွမ္းေျပာ တယ္။ ဆင္းမယ့္သူ ေတြကလည္း တန္းစီေနၿပီ။ အလုအယက္ ဆင္း မလို႔ေပါ့။ အဆင္းေႏွးရင္လည္း အေျပာခံရ၊၊ ၿငိဳျငင္ခံရ၊ အခန္႔မသင့္ရင္ တြန္း ခ်ေတာင္ ခံရမွာမို႔ ႀကိဳတန္းစီရတာေပါ့။ စပယ္ယာက လည္း ဒ႐ိုင္ဘာကို လွမ္းေအာ္ပါရဲ႕၊ မွတ္တိုင္ ပါေၾကာင္း။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္လာမယ့္မွတ္တိုင္ ဆင္း မယ့္ သူမ်ား အသင့္ျပင္ထားခိုင္းတယ္။ မွတ္တိုင္ႏွစ္တိုင္က မေဝးလွ သမို႔ ေနာက္ ဆင္းမယ့္သူေတြပါ ႀကိဳျပင္ခိုင္းထားတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကားက ပထမ မွတ္တိုင္မွာ မရပ္ဘူး။ ခရီးသည္ေရာ စပယ္ယာေရာ ေျပာထား တဲ့ၾကား က
ဒ႐ိုင္ဘာကေက်ာ္ ေမာင္းသြား တယ္။ ကိုယ္နည္းနည္းေတာ့ စိတ္တို သြား တယ္။ ႐ုံးသြားေက်ာင္းသြား အခ်ိန္လုေနရ ခ်ိန္မွာ ဒီလိုလုပ္ဖို႔ မေကာင္းဘူး။ ဒီလို လုပ္ ခ်င္ရာလုပ္တာကို စပယ္ယာေရာ ဒ႐ိုင္ဘာပါ ခရီးသည္ကို အားနာ ရေကာင္းမွန္းမသိ၊ ဒါ မိုက္႐ိုင္းတဲ့အျပဳအမူလို႔လည္း နားမလည္။ ဒီလိုလုပ္တာ ရွက္စရာပဲလို႔ သိဖို႔ေတာ့ ေဝ လာေဝး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီထက္ အံ့ဩစရာေကာင္း တာက ကိုယ္ကလြဲၿပီး ခရီးသည္ေတြအားလုံး က ဘယ္သူမွ စိတ္ဆိုးပုံ မျပ၊ ေစာဒကလည္း မတက္ဘဲ ခ်ေပးတဲ့ေနာက္မွတ္တိုင္မွာပဲ အဲ ဒီမွာဆင္း ရမယ့္ သူေတြနဲ႔ေရာၿပီး ပ်ပ်ဝပ္ဝပ္ ကေလး ဆင္းသြားၾကတာေလ။ ကိုယ္ က ေတာ့ ... အင္း၊ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာရမလဲ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ ေနာက္ မွတ္တိုင္ ဆီ ေျခ လွမ္းႀကဲႀကဲနဲ႔ ျပန္ေလၽွာက္ပစ္လိုက္တာေပါ့။

ဟုတ္တယ္ေလ။ ဘယ္သူမွ စိတ္မဆိုး ေတာ့ ကိုယ္လည္း လူမိုက္ လုပ္မေနေတာ့ ပါ ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္မွတ္တိုင္မွာ လာေခၚ မယ့္ကားက အခ်ိန္ လိုေသးတာမို႔ အခ်ိန္လုံ လုံေလာက္ေလာက္ရပါတယ္။ က်န္ခရီးသည္ အားလုံး က ကိုယ့္လို အဆင္ေျပပုံမေပၚေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ စပယ္ယာကို မဆဲဆို၊ ဒ႐ိုင္ဘာ ကိုလည္း မက်ိန္ဆဲ၊ဪ၊ ေျပာလည္း ဘာ ထူးမွာမို႔လဲလို႔ စိတ္ေျဖရင္း ခံစားမႈမဲ့အသက္ မရွိတဲ့မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ေနာက္မွတ္တိုင္ ဆီ ျပန္ ေလၽွာက္ေနၾကပုံမ်ား။

မွတ္တိုင္နားမွာ လာေခၚမယ့္ကားေစာင့္ ရင္း ကိုယ့္ဘာသာ မေက်မနပ္ျဖစ္ သြားမိ တယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ငုံ႔ခံမိပါလိမ့္။ ငယ္ ငယ္ကဆို ပက္ကနဲ ေျပာၿပီး သြားေလာက္ၿပီ။ ဒါဆို အသက္ႀကီးသြားလို႔လား။ ဒါေတာ့မျဖစ္ ႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္ လည္း သိပ္အသက္ႀကီးေသး တာမွ မဟုတ္ပဲ၊ ဟဲဟဲ ဆိုၿပီး ကိုယ္ဘာသာ ဟာသ လုပ္ရင္း စိတ္ျပန္ၾကည္သြားေလရဲ႕။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္ၿပီး အသက္ မရွိ ခံစားမႈမဲ့စာရင္းထဲ ကိုယ္ လည္း ေရာက္ သြားခဲ့တာပါပဲ။ ကားေရာက္လာလို႔ စီျဖစ္တဲ့ ေနာက္ တစ္ခါဒါမ်ိဳး ထပ္ႀကဳံရျပန္ေရာ။ ထုံး စံအတိုင္း ဇြတ္ေက်ာ္တဲ့ကားတစ္စီးက ကိုယ္ တို႔ကားကို ပြတ္ဆြဲၿပီး ဂ်ိန္းစဘြန္းလို ေမာင္း သြားတာ။ ကိုယ့္ကား ဘရိတ္မိလို႔သာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေႁမြလိမ္ေႁမြေကာက္နဲ႔ ဟိုယာဥ္ ေၾကာဝင္လု၊ ဒီယာဥ္ေၾကာဝင္ ဗိုလ္က်နဲ႔ ဆက္ လုပ္ေနတာျမင္ရေတာ့ အဲဒီေကာင္ကို စိတ္ ထဲကက်ိန္ဆဲမိတာ။

ဒါေပမဲ့ မီးပြိဳင့္ထိပ္မွာ သူ႕ကားကိုျပန္မီၿပီး ေဘးခ်င္းယွဥ္ရက္ ျဖစ္ သြားေတာ့ သူ႕အမွားေၾကာင့္ ကတိမ္းကပါး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္တို႔ကားကို လက္ကေလးတစ္ ဖက္ေျမႇာက္ၿပီးေတာင္ ေတာင္းပန္ေဖာ္မရခဲ့ တဲ့ အေကာင္က အခုလည္း မ်က္ႏွာေျပာင္ ေျပာင္ အရွက္မရွိ ဂ႐ုစိုက္ပုံမျပပါဘူး။ ကိုယ္ အပါအဝင္ ကားေပၚပါ ဘယ္သူကမွလည္း သူ႕ကို စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးေအာ္တာ ဟစ္တာ မရွိဘဲ အားလုံး အသက္မရွိၾကသလို သူ႕ကို ေရာအခ်င္းခ်င္းေရာ ဘာမွ ျပန္ မေျပာျဖစ္ ၾက ပါဘူး။ အရွက္မရွိသူ ေတြေတြ႕ရင္ လက္ ၫႈိးထိုးတိုက္ခိုက္တတ္တဲ့ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ အသက္မရွိတဲ့ဓာတ္ကူးၿပီး ၿငိမ္ေနမိတာ အံ့ ေတာင္ဩမိပါရဲ႕။

ဒီလိုနဲ႔ ႐ုံးေရာက္တဲ့အခါ ရက္လြန္ဂ်ာ နယ္ေဟာင္းတစ္ေစာင္မွာ ကိုယ္ရင္းႏွီး ဖူးသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးကို ဖတ္ရတယ္။ သူက ကိုယ္နဲ႔မေဝးလွတဲ့သူ၊ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ ေခတ္မွာ သူဘယ္ေနရာမွာရပ္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္ လိုေတြးခဲ့၊ ဘာေတြေျပာခဲ့တယ္ဆိုတာ မသိ ခ်င္မွအဆုံး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္တို႔ မိုက္မိုက္ ကန္းကန္းနဲ႔ ဘ၀ေတြ မိသားစုေတြရင္းၿပီး ရပ္တည္ခဲ့တုန္းက က်ည္ကြယ္ မ်က္ကြယ္ မွာ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိေနခဲ့သူက အခုေတာ့ သူလည္း ကိုယ္တို႔ မိုက္ေဖာ္ မိုက္ဖက္ထဲပါခဲ့ သလိုလို ဘာလိုလို။ ၿပီးေတာ့ အရင္ကကိုယ္ တို႔ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး မိုက္ မိုက္မဲမဲ တုံ႔ျပန္ေျပာေနခဲ့တုန္း က ေခါင္းငုံ႔ႏႈတ္ ဆိတ္ေနခဲ့ေပမယ့္ အခု ကိုယ္တို႔က ဆင္ျခင္ ၿပီး စကား လုံးေတြ ေ႐ြးခ်ယ္ေျပာေနခ်ိန္မွာ သူ က ေလသံေတြေျပာင္၊ သတၱိေတြ မေလၽွာ႔စ တမ္း၊ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းေနလိုက္ပုံ မ်ား။

ဪ၊ သူ႕အေၾကာင္းကို ဒီလို အူမခ်ီး ခါး အေသးစိတ္သိတာ ကိုယ္ တစ္ေယာက္ တည္းေတာ့ မဟုတ္။ သိသူအမ်ား ရွိမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို သူမရွက္မေၾကာက္ လိမ္ညာ ေျပာဆိုေန တာကို ဘာလို႔တုံ႔ျပန္ မေျပာၾက တာလဲ။ ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္ဆိုတာလို အဲဒီလိုထုတ္ေျပာရမွာကိုက ရွက္ စရာျဖစ္ေန လို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ သူေရာက္ေနတဲ့ေနရာ၊ အခု သူ႕ကိုလက္ခံ ဝိုင္းရံေနသူ မ်ားကို အား နာေနတာလား။ အင္း၊ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခု ေပါ့ေလ ။ ဒါဆို ကိုယ္ကေကာ ဘာေၾကာင့္ သူ႕ကို ေဝဖန္ေထာက္ျပ အားပါးတရ အရွက္ မခြဲရတာလဲ။ ေထာက္ထားစရာေတြ ရွိေနလို႔ လား။ ဒါမွ မဟုတ္ အခ်င္းခ်င္း အဲဒီ လိုျဖစ္ၾက တယ္ဆို အေဝးက ဝမ္းသာမယ့္သူေတြ ရွိမွာ မို႔လား။ ယင္း တစ္ခုခုေပါ့ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရွက္မရွိသူေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ အသက္မရွိသူ လို ျဖစ္ျဖစ္သြားတဲ့အထဲ ကိုယ္လည္း ထိပ္ဆုံးက ပါပါေနတာေတာ့ ေသခ်ာေန တာပါပဲ။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာေတာ့ ျဖစ္ေနၿပီ။ အရင္ကဆိုရင္ လာမေၾကာ နဲ႔ ေျပာ ၿပီးသြားၿပီ။ လာမစမ္းနဲ႔၊ ၾကမ္းၿပီးသြားၿပီဆိုတဲ့ အထဲမွာ (လက္မပါ၊ တုတ္မပါေပမယ့္) ပါး စပ္ခ်င္းယွဥ္တဲ့ပြဲေတြမွာ ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွ ညံ့ခဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုဒီလို ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ျဖစ္ ေနရတာလဲလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ေမး ၾကည့္ေတာ့ အေျဖတစ္ခုကေတာ့ ေျပာလည္း ဘာမွ သိပ္ထူးတာမဟုတ္လို႔ မေျပာခ်င္ေတာ့ တာဆိုတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အမယ္ မေျပာ ေတာ့ သူတို႔က ပိုေတာင္ကဲကဲလာေသး။ ေျပာမယ့္သူမရွိေတာ့ သူတို႔ဘက္ကပဲ မွန္သ လိုလို၊ ဘာလိုလို ျဖစ္ၾကျပန္တာေလ။ ေနာက္ အေျဖတစ္ခုကေတာ့ အဲဒီလို မရွက္ သူေတြက မ်ားမ်ားေနေတာ့ မရွက္သူမ်ားၾကားမွာ ရွက္ တတ္သူ အနည္းစု က ေျပာခ်င္ဆိုခ်င္စိတ္မရွိ ေတာ့ေလာက္ေအာင္ အရွက္မမဲ့ႏိုင္တဲ့အဆုံး အသက္မဲ့ သြားၾကတာပဲ ဆိုတာလည္း ေတြ႕ရ တယ္။ ေနာက္ အေျဖ တစ္ခု ကေတာ့ အရင္ က ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့၊ အခုမွန္ေနရင္ပဲ မဆိုး ေသးဘူး။ တခ်ိဳ႕ဆို အရင္က လူၾကမ္း၊ အခု လူလိမ္၊ ေနာင္ကို လူကလိန္ျဖစ္မယ့္ပုံေပၚေန တာေတြ ထက္စာရင္ အရင္ကလူညံ့၊ အခု လူ ေကာင္း ေယာင္ေဆာင္ေန တဲ့ လူသန္႔။ အရင္ က တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့လူလည္လူပတ္၊ အခုေတာ့ အမ်ား လက္ခံေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ လူနပ္ဆိုတာမ်ိဳးကပဲ ေတာ္သလိုလို လက္ခံ လိုက္ ရတာက ရွိတာကိုး ဆိုတဲ့အေျဖမ်ိဳး လည္း ထြက္ပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရင္ကဒီမိုကေရစီဆိုတာ "အေနာက္ေမၽွာ္ကၽြန္ဝါဒ"လို႔ အတိ အလင္း စြပ္စြဲခဲ့ၾကသူမ်ားကေတာင္ ဒီေန႔မွာ တကယ္ အရွက္မရွိတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ "ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမို ကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမွာ" တို႔၊ "ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ေမၽွာ္မွန္း ထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ သစ္ႀကီးမွာ" တို႔ ေျပာေျပာလာေတာ့ အဲ၊ ဘယ္ တုန္းကမွ ကိုယ္တို႔အလုံးေတြ သူတို႔ပါးစပ္ထဲ ေရာက္သြားပါလိမ့္လို႔ အံ့ဩမွင္ တက္ၿပီး ဘာ မွမေျပာႏိုင္ျဖစ္ ရတာပါပဲ။ ဒါကိုပဲ တခ်ိဳ႕က အလို႔ခံေနတယ္လို႔ ထင္ခ်င္လည္း ထင္မွာေပါ့ ေလ။ ထင္ကာမွထင္ေရာ။ ကိုယ္ေျပာခဲ့တဲ့ စ ကားေတြကို ကိုယ္နဲ႔ထပ္တူ လိုက္ေျပာ လာ တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားကို "ခင္ဗ်ားႀကီးတို႔ အရင္ ကေျပာတာေတြ မွတ္မိေသးလား၊ ခင္ဗ်ားႀကီး တို႔ အရွက္မရွိဘူးလား" ဆိုတာမ်ိဳး ဘယ္လို ေျပာထြက္လို႔ ေကာင္းမွာလဲဗ်ာ။ ဒီေတာ့လည္း မွတ္တိုင္ေက်ာ္ရပ္တဲ့ ဒ႐ိုင္ဘာကို ဘာမွမ ေျပာခ်င္ေတာ့တဲ့ မ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႔ ဆင္းလာ ခဲ့ရ သလို ဒီလိုပဲ ခံစားခ်က္မရွိသလိုလို အ သလိုလို န သလိုလို ေနၾကရတာေပါ့။

ဒီလိုပဲ အေျခခံဥပေဒႀကီးဟာ ျပင္ကိုျပင္ ရမွာ၊ မျပင္ပဲ မေနပါဘူးလို႔ ေျပာဆိုၿပီး ကာမွ တကယ္တန္းက်ေတာ့ အေနာ္လုပ္လို႔ရတာ ဟုတ္ဖူးခင္ည၊ ဟိုလူႀကီး လုပ္မွရမွာခင္ည၊ သူ႕တာဝန္ပဲခည၊ ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာလာတာ ကိုလည္း "ကဲ၊ ဘယ္ေန႔ကေလ၊ ဘယ္ပြဲမွာ ေလ၊ ဘယ္လိုေျပာခဲ့တာေလ၊ မွတ္မိေသး လား" လို႔ ဘယ္လို အရွက္ခြဲလို႔ေကာင္းမွာ လဲလို႔။ ဒီေတာ့လည္း ကိုယ့္ကိုကားနဲ႔ ပြတ္ ေက်ာ္ၿပီး ခပ္တည္တည္လုပ္ေနတဲ့ ဒ႐ိုင္ဘာ ကို မ်က္ႏွာ လႊဲၿပီး ေအာင့္ဧည္းေနသလို ေန ၾကရတာပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားဆိုရင္ သမၼတ ခန္႔အပ္တဲ့ ပုဒ္မမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးကို ႁခြင္းခ်က္ေပးမယ္ဆိုရင္ လက္မခံႏိုင္ စရာ မရွိ ပါဘူးလို႔ ဘယ္သူမွမေမးဘဲနဲ႔ ေျဖထားတာရွိ တယ္။ အတိုက္အခံပါတီထဲမွာ သူ႕တစ္ေယာက္ ကိုပဲ ေလးစားတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးလည္း ေျပာ ဖူးရဲ႕။

ေဟာ၊ အခုေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူးတဲ့။ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားျပန္ၿပီ။ ဒီလို အခု တစ္မ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး ေျပာေနတဲ့လူမ်ိဳးကိုလည္း "ခင္ဗ်ားတို႔ အရွက္မွ မရွိတာ" လို႔ အမွန္အ တိုင္း သြားေျပာလို႔ ဘယ္သင့္ေတာ္ပါ့ မလဲ။ ဒီေတာ့ မေျပာ ပဲနဲ႔ေအာင့္ခံၾကရတဲ့အခါ သူက လည္း သူကိုယ္သူဟုတ္သလိုလို ထင္ေကာင္း ထင္မွာေပါ့။

ဒီလိုပဲ လာမယ့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်ေတာ့ ပီအာစနစ္ က်င့္သုံးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ပညာ တတ္အလႊာထဲမွာကိုက ပီအာဆိုတာ ဘာမွန္း မသိေတာ့ ဘယ္လို မဲေပး ရမယ္ဆိုတာလည္း နားမလည္၊ အက်ိဳးဆက္ကိုလည္း မရွင္းလင္းဆိုေတာ့ က်န္ အမ်ားျပည္သူႀကီးအတြက္ ဘယ္ ေလာက္ ႐ႈတ္ေထြးေနမလဲ စဥ္းစား သာၾကည့္ ေပါ့။ ဒီအထဲမွာ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ သူ တို႔ကိုယ္တိုင္ အခ်ိန္ ကုန္ေငြကုန္ခံၿပီး ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ေရးဆြဲထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒႀကီးနဲ႔ ဘယ္လို မွ မကိုက္ ညီပါဘူး၊ အေျခခံဥပေဒက ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲစနစ္နဲ႔ တျခားစီ ျဖစ္ေနပါတယ္လို႔ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပေဆြးေႏြး ပြဲေတြမွာေရာ၊ မီဒီယာေတြမွာပါ ေျပာၾကေရး ၾကတဲ့ၾကားက လႊတ္ေတာ္မွာ ဇြတ္တင္၊ ဇြတ္ ႀကီးေဆြးေႏြး၊ အတည္ျပဳ ဖို႔ဟန္ေတြျပင္။ ေဆြးေႏြးမယ္ ဆိုမွေတာ့ ေနရာ အမ်ားစု ကို ႀကိဳ တင္မဲနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲေနရာဦးၿပီး ဝင္ထိုင္ၾက သူမ်ားက အမ်ားစု မို႔ အႏိုင္ရမွာေသခ်ာေန ေတာ့ တခ်ိဳ႕တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားက လႊတ္ ေတာ္ မတက္ပဲ ဆႏၵျပၾကတယ္။ ဒါကို လည္း ဖုတ္ေလတဲ့ ဓာတ္ေျမဩဇာ၊ အဲေလ၊ ဖုတ္ေလတဲ့ငပိ၊ ရွိတယ္လို႔ေတာင္ မမွတ္ၾကပဲ ဂ႐ု မစိုက္ခဲ့ပါဘူး။ တိုင္းရင္းသားအမတ္ေလာက္ ေတာ့ ထည့္မေျပာနဲ႔ေလ။ သူတို႔အၿမဲ ဂ႐ုစိုက္ ေနက် တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ထဲ ကေတာင္ ပီအာစနစ္ဟာ ျမန္မာျပည္ နဲ႔ မသင့္ေတာ္ေသးပါဘူးလို႔ ကန္႔ကြက္ တာ ေတာင္ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။

ဒီလိုနဲ႔ အားလုံးက သူတို႔ ပီအာဆိုတာႀကီး ကို ဇြတ္လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ နားလည္ၾက တဲ့အ ခ်ိန္က်ေတာ့မွ စိတ္ကူးတစ္မ်ိဳး ေျပာင္းသြားၿပီး ပီအာ မလုပ္ေတာ့ ပါဘူးတဲ့။ အေျခခံဥပေဒခုံ႐ုံး က ဒါဟာ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ မညီပါဘူး လို႔ အ ေၾကာင္းျပန္လိုက္လို႔ပါလို႔ ဆိုတယ္။ ကဲ၊ ဒီခုံ ႐ုံးကမေျပာခင္ကတည္းက အားလုံးက ဒီလိုပဲ ဝိုင္းေျပာေနက်တာကို ဂ႐ုမစိုက္၊ ၿပီးေတာ့ သာမန္ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ကို ဒါဟာ မူလေ႐ြးေကာက္ ပုံစနစ္အတိုင္း လုပ္ဖို႔ ေရးဆြဲ ထားတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒနဲ႔ မကိုက္ႏိုင္တာကို နားလည္သင့္ပါ ရက္နဲ႔ ဇြတ္လုပ္ခဲ့ၿပီးမွ အခု မလုပ္ခ်င္ေတာ့မွ အေၾကာင္းျပခ်က္အျဖစ္ ဆြဲထုတ္လာတာ လို႔ ေျပာခ်င္ၾက တာေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ကုန္လိုက္ တဲ့ေငြေတြ၊ အခ်ိန္ေတြ၊ ပင္ပန္းမႈ၊ ျငင္းခုံမႈ ေတြ၊ အာ႐ုံလႊဲခံရမႈေတြ၊ ဒါေတြျပန္ေတြးရင္း တစိမ့္စိမ့္ေဒါသထြက္ၿပီး သူတို႔ကို တစ္ခြန္း တည္းနဲ႔ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္ဖို႔ လုံေလာက္တဲ့စကား ကျဖင့္ "ခင္ဗ်ားတို႔ တကယ္ အရွက္မရွိတဲ့ လူေတြပဲ" လို႔ပဲ ျဖစ္မွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ ေတာင္းဆို ခဲ့သလို ျဖစ္ပါၿပီဆိုမွ ဒီလိုႀကီး ေစာ္ကား ေျပာဆိုလို႔ေကာ ဘယ္လိုသင့္ေတာ္ ပါေတာ့မလဲ။ အဲဒီေတာ့လည္း အသက္မရွိ သူလို႔ပဲ ေအာင့္ခံၾကရတာေပါ့။

ေဟာ၊ ေအာင့္ခံလို႔မွ အေအာင့္မေျပ ေလာက္ခင္မွာ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္က သူ႕ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ပီအာပဲ လုပ္ဦးမယ္ဆို ၿပီး အမ်ားစုအသာမဲနဲ႔ ဆုံးျဖတ္ျပန္သတဲ့။ ကဲ၊ ကိုယ္ကေတာ့ ဥပေဒကၽြမ္းက်င္သူမွ မဟုတ္ တာ။ ဒါေပမဲ့ ဥပေဒအားလုံးရဲ႕အေျခခံပါလို႔ဆိုတဲ့ အေျခခံဥပေဒႀကီးက ဟိုလႊတ္ေတာ္ ႀကီးကိုေတာင္ သက္ေရာက္ၿပီးေတာ့ ဒီလႊတ္ ေတာ္က် မသက္ေရာက္ဘူး ဆိုျပန္ေတာ့ အ ခက္ပဲေနာ္။ ဥပေဒကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ေတြက ေတာ့ ဒါက အေျခခံ ဥပေဒနဲ႔ညီတာမဟုတ္လို႔ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာ ဆုံးျဖတ္ရင္ ပ်က္ မွာပါပဲလို႔ ေျပာၾကတာလည္းရွိရဲ႕။ ဘာပဲ ျဖစ္ ျဖစ္ ပီအာပ်က္ပ်က္၊ ပီအာတစ္ျခမ္းလုပ္လုပ္ ခင္ဗ်ားတို႔ အရွက္မရွိတဲ့လူေတြပဲ လို႔ လက္ ၫႈိးထိုး ခ်င္စရာကေတာ့ တစ္ဖက္ဖက္မွာ ရွိေနမွာေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အင္း၊ ထိုးေတာ့ မထိုးျဖစ္ဘူးေပါ့ေလ။ ခုလည္း ေလး ပြင့္ဆိုင္ေတာင္း ပါ ေျခာက္ပြင့္ ဆိုင္ေတာင္ လုပ္မယ္ဆိုေတာ့လည္း ဝမ္းသာစရာပါလို႔ပဲ ေျပာ ၾကရတာေပါ့။ အေရးႀကီးတာက ခင္ဗ်ားတို႔ အရွက္မွမရွိတာလို႔ ထပ္ေျပာခ်င္တဲ့အျဖစ္မ်ိဳး အသက္မရွိသလို ေအာင့္ခံရသူမ်ားဘက္က မႀကဳံခ်င္တဲ့အေၾကာင္းပါပဲဗ်ာ။

(စာဖတ္သူမ်ားခင္ဗ်ား။ Ladies ဂ်ာနယ္ ကို စာမူေပးဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ က်န္းမာေရးအရ စာမေရးႏိုင္သမို႔ ဒီအေတာ အတြင္းေရးျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ဒိုင္ယာရီကိုပဲ ကူး ၿပီး စာမူလုပ္ပို႔လိုက္ရပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ား ကေတာ့ ခြင့္လႊတ္နားလည္မယ္ ယုံၾကည္ ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ အရွက္မွမရွိၾကတာလို႔ အေျပာ ခံရ ေလာက္သူမ်ားကိုေတာ့ ေပးမဖတ္လိုက္ ပါနဲ႔ဗ်ာ။ သူတို႔ကို အရွက္မရွိဘူးလို႔ ေျပာတယ္ လို႔ ခံစားသြားၾကရွာရင္ အားနာစရာမို႔ပါ ခင္ဗ်ား။)

Credit - The Ladies News Journal