ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ လမ္းေဘးေရာက္သူမ်ား အနည္းႏွင့္ အမ်ားဆိုသလို ရွိသည္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတိုင္းတြင္ ယင္း အနိ႒ာ႐ုံျမင္ကြင္းမ်ားကို ေရွာင္လႊဲလို႔မရ ဟူ၍ပင္ ေျပာရမလို ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းအျဖစ္အပ်က္မွာ သီ၀ရီအရပင္လွ်င္ မရွိမျဖစ္ ရွိကိုရွိရမည့္ အနိ႒ာ႐ုံအျဖစ္မူ လက္ခံလို႔ မရႏိုင္ပါ။ မိမိတို႔သည္ လမ္းေဘးေရာက္သူမ်ား လံုးဝမရွိသည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ မလြဲမေသြ ထူေထာင္လို႔ ရႏိုင္သည္ဟူသည့္ အျမင္ပင္လွ်င္ ကမၻာ့ေတြးေခၚရွင္ တခ်ိဳ႕က ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ဝမ္းနည္းဖို႔ေကာင္းသည့္ အခ်က္မွာ မရွိမျဖစ္ ရွိကိုရွိရမည္ဟု မဆိုသာေသာ္ျငားလည္း သီဝရီအရ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတိုင္း၏ အဂါၤရပ္တစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္လို႔ မရႏိုင္ေသာ္ျငားလည္း ေရွာင္လႊဲလို႔ ရႏိုင္သည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ၾကေသာ္ျငား လည္း လမ္းေဘးေရာက္လူမ်ားသည္ ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ ရွိေနသည္။ လမ္းေဘးေရာက္လူမ်ားသည္ ဆထက္ထမ္း ပိုး တိုးလာေနသည္။ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲဖို႔ေတာ့ ေကာင္းပါသည္။
မေန႔တေန႔ကဆိုလွ်င္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ေလးေထာင့္ကန္ေဘးတြင္ ေသဆံုးလ်က္ရွိသည့္ အသက္ ငါးဆယ္ခန္႔အရြယ္ ေယာက်္ားတစ္ဦးကို မနက္ေဝလီေဝလင္း အခ်ိန္တြင္ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ား ေတြ႕ခဲ့ၾကရသည္။ အင္တာနက္ လူမႈကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ လမ္းေဘး၌ ပလတ္စတစ္အမိုး မလံု႔တလံုႏွင့္ ေနထိုင္အိပ္စက္ေသာ အဖြားအိုတစ္ဦးထံ ေမတၱာရွင္ လူငယ္တစ္စုက ဝိုင္းဝန္းၿပီး အေႏြးထည္ႏွင့္ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ သြားလွဴသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
တစ္ေနရာတြင္မူ ပင္စင္စား အထက္တန္း ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးတစ္ဦးကို တပည့္ေက်ာင္းသား ေဟာင္းမ်ားက လမ္းေဘးမွတြဲေခၚကာ ေဆာက္လုပ္ၿပီးစ အိမ္တစ္လံုးေပၚ တင္ေပးေနၾကျခင္းျဖင့္ သူတို႔၏ လမ္းေဘးေရာက္ ဆရာႀကီးကို ဝိုင္းဝန္းကူညီေဖးမၾကရသည္။ ထိုထိုဤဤေသာ သတင္းမ်ိဳး ျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို ေန႔တိုင္းလိုပင္ မိမိတို႔ ျမင္ေန ၾကားေနၾကရသည္။
မိမိတို႔ႏိုင္ငံတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးခုေလာက္က ယခုလိုပင္ လမ္းေဘးေရာက္လူ မ်ားကို ေတြ႕ခဲ့ၾကရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုေလာက္အထိေတာ့ အေရအတြက္ မမ်ားေသး။ ဘူတာ႐ုံမ်ား၊ တံတားမ်ား၊ အေဆာက္အအံု အအိုအေဟာင္းမ်ားတြင္ ျဖစ္သလို ခိုကပ္ေနၾကသူမ်ား မရွိမဟုတ္ ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုေလာက္ အမ်ားျမင္ကြင္းတြင္ ေနရာယူေနထိုင္ၾကျခင္းမ်ိဳး မရွိေသး။ ထိုသူတို႔သည္ လူအမ်ား၏ ျမင္ကြင္း၊ လူအမ်ား ေနထိုင္သြားလာရာေနရာ၊ လူအမ်ား ေခတၱခဏ အနားယူရာေနရာမ်ားႏွင့္ အနည္းငယ္ေဝးၿပီး လူျမင္ကြင္းမွ ကြယ္ေနသည့္ေနရာမ်ား တြင္သာ ေနထိုင္တတ္ၾကသည္။ ယခုမူ သည္လိုမဟုတ္ေတာ့ေခ်။ လူအမ်ား သြားလာရာေနရာအနီး၊ အမ်ားျပည္သူမ်ား ေခတၱနားခိုရာ ထိုင္ရာ ထိုင္ခံုမ်ား တန္းလ်ားမ်ားေပၚတြင္မူ အခန္႔သား ေနရာယူ အိပ္စက္ေနထိုင္လာၾကသည္ကို ေနရာတိုင္းတြင္ ေတြ႔လာၾကရပါသည္။ လမ္းေဘးေရာက္လူ အေရအတြက္မွာ မျမင္ခ်င္အဆံုး ျဖစ္လာေနပါသည္။
သည္လို လမ္းေဘးတြင္ ျဖစ္သလို ေနထိုင္ေနၾကရသည့္ လူဆင္းရဲ လူမြဲမ်ားသည္ ဆင္းရဲသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္မွ ရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ခ်မ္းသာသည့္ ဥေရာပ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း ရွိေတာ့ ရွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အေရအတြက္ အင္မတန္နည္းလွၿပီး အမ်ားျပည္သူ၏ စိတ္အာ႐ုံကို ထိခိုက္ရေလာက္ေအာင္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ေတာ့ ေနၾကထိုင္ၾကသည္ မရွိပါ။
အမွန္အားျဖင့္မူ သည္လို လမ္းေဘးသို႔ ေရာက္လာၾကသည့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ၏ သားေကာင္ မ်ားမွာ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ စီးပြားေရးႏွင့္ စိတ္ေနစိတ္ထား အေနအထားေပၚတြင္ မူတည္ပါသည္။ လမ္းေဘးေရာက္ လူဆင္းရဲမ်ားသည္ အျခားေသာ စီးပြားေရး ျပဒါးတိုင္မ်ားနည္းတူ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ စီးပြားေရးအေျခအေန အဆင့္အတန္းကို တိုင္းတာလို႔ရသည့္ လူမႈေရးျပဒါးတိုင္မ်ားလည္း ျဖစ္သည္။
မိမိတို႔သည္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ လမ္းေဘးေရာက္ ဆင္းရဲမြဲေတသူမ်ား ေပၚေပါက္လာရသနည္း။ ယင္းသို႔ေသာ လမ္းေဘးေရာက္ ဆင္းရဲမြဲေတသူမ်ား ေလွ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားရေလ ေအာင္ မည္ကဲ့သို႔ ေဆာင္ရြက္ၾကမည္နည္း။ သည္ျပႆနာ၏ လက္သည္တရားခံသည္ မည္သူနည္း။ မိမိတို႔အဖို႔ မလြဲမေသြ အေျဖရွာ ေျဖရွင္းၾကရမည့္ ျပႆနာႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရ ပါသည္။
Credit - Mizzima News
No comments:
Post a Comment