ႏိုင္ငံ့ရင္းျမစ္ သဘာ၀သယံဇာတမ်ားကိုလည္း အာဏာရွင္ အစိုးရအဆက္ဆက္က ထင္သလို ထုတ္ယူ သုံးစြဲၾကသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ နယ္စပ္ေဒသ ယိုေပါက္ထြက္ေပါက္ကို စနစ္တက် မကာကြယ္
မတားဆီးႏိုင္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဗဟိုအစိုးရႏွင့္ ျပည္နယ္/ တိုင္းမ်ားၾကား အခ်ဳိးက် ခြဲေ၀သုံးစြဲမႈ ဘယ္ေသာအခါမွ မရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း တတိုင္းျပည္လုံးရွိ ျပည္သူမ်ားမွာ အက်ဳိးခံစားခြင့္ မရပါဘဲ အခြင့္အေရးမ်ား ဆုံးရႈံးေနၾကသည္။ ျပည္နယ္မ်ားမွ တိုင္းရင္းသားမ်ားမွာ ဆုံးရႈံးမႈ အက်ဳိးဆက္ကို ပိုမိုခံစားၾကရသည္။
စစ္အာဏာရွင္မ်ားသည္ တိုင္းျပည္ကို ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ခန္႔ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေအာင္ ဖိႏွိပ္ရင္းျဖင့္ အာဏာတည္ၿမဲၿပီးေနာက္ ႏိုင္ငံမွာ ကမၻာတြင္ေရာ ေဒသတြင္းတြင္ပါ ေနာက္ဘိတ္ဆုံး ႏိုင္ငံဘ၀သို႔ သက္ဆင္းခဲ့ရသည္။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္း၏ အသီးအပြင့္ အဖြင့္အထြားသည္ ရပ္တန္႔ခဲ့ရသည္။ ႀကီးထြားမႈကို လိုလားသူမ်ားက စစ္အာဏာရွင္မ်ားေအာက္မွ ရုန္းထြက္ၿပီး ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားဆုံးရွိသည့္ ႏိုင္ငံသည္ ေမတၱာ၊ သစၥာတို႔ ခန္းေျခာက္လာကာ လူတိုင္းသည္ မိမိအက်ဳိးကို ေရွ႕တန္းတင္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရိုင္းပင္းကူညီမႈမ်ား ေပ်ာက္ဆုံးကာ ကမၻာမီးေလာင္ သားေကာင္ခ်နင္းသည့္ စိတ္ဓာတ္မ်ားျဖင့္ စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပားျခင္းေခတ္သစ္ဆီသို႔ တိုး၀င္ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ အခ်င္းခ်င္း မယုံၾကည္ျခင္း၊ တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ ကြဲထြက္ျခင္း၊ အျပစ္ျမင္ျခင္းတို႔ျဖင့္သာ စခန္းသြားခဲ့ရာမွ ရုပ္၀တၳဳမ်ား နိမ့္က်ျခင္းမွသည္ စိတ္ဓာတ္ အင္အားမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့ပ်က္စီးသည္အထိ အရာရာသည္ နိမ့္က်ျခင္းထက္ပိုေသာ အဆင့္အတန္းသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။
အာဏာရွင္လူတန္းစားတစ္ရပ္သည္ကား ပိုမိုေခတ္မီသည့္ အာဏာရွင္စနစ္သို႔ ဦးတည္ရန္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ခင္းက်င္းၿပီး ၂၀၁၀ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲလမ္းကို ျဖတ္သန္းေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကသည္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္သည့္ အစိုးရတစ္ရပ္သည္ ၂၀၁၁ မတ္တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ အေျပာင္းအလဲ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း သုံးသပ္ဆုံးျဖတ္ၾကသျဖင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ပိတ္ဆုိ႔မႈဒဏ္မ်ားကို လြတ္ေျမာက္ခံစားခဲ့ရသည္။ ျမန္မာသည္ ေကာင္းၿပီေလာ။
ႏိုင္ငံ့ေဒါက္တိုင္ (၀ါ) မ႑ိဳင္အားလုံးကို စစ္အာဏာရွင္မ်ားသာ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားေသာ ပုံစံမွ စစ္တပ္ေနာက္ခံျပဳ အာဏာရပါတီက ခ်ဳပ္ကိုင္ေသာ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာသည္ စတုတၳမ႑ိဳင္ဟု အမည္သညာျပဳၾကသည့္ သတင္းမီဒီယာက႑ တစိတ္တပိုင္း လြတ္လပ္ျခင္းျဖင့္ ရွင္သန္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ျမန္မာသည္ သာၿပီေလာ။ ဤတြင္ ကြယ္လြန္သူ သတင္းစာဆရာႀကီး ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္ တင္စားသည့္ ပဥၥမမ႑ိဳင္ဟုဆိုရမည့္ ျပည္သူမ်ားမွ အမ်ားစုမွာ အထက္တြင္ ဆုိခဲ့သည့္အတိုင္း စိတ္ဓာတ္ေရးရာေရာ ရုပ္၀တၳဳပိုင္းတြင္ပါ အနိမ့္ဆုံးအဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိႏွင့္ၿပီျဖစ္သည္။
ပညာေရးေဒါက္တိုင္မ်ား အေျခမခိုင္ျခင္း၊ ေလာကပါလတရားမ်ား ခန္းေျခာက္သြားျခင္း၊ ျမန္မာမ်ားအဆက္ဆက္ ယုံၾကည္လက္ခံထားသည့္ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ား တိမ္ေကာပ်က္စီးလာျခင္း၊ ရာစု၀က္ၾကာ ပိျပားၿငိမ္၀ပ္ေနေအာင္ ဖိႏွိပ္ခံရမႈမ်ားသည္ ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္းစီတိုင္း၌ မသိမသာမွသည္ သိသိသာသာအထိ စြဲ၀င္ခုိလႈံလ်က္ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ အလားတူတုံ႔ျပန္ျခင္းမ်ဳိးျဖင့္ အမ်ားအက်ဳိးထက္ ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္သူမ်ား မ်ားလာၾကသည္။ အာဏာရသည္ႏွင့္ လက္စားေခ်ျခင္းႏွင့္ ျပန္လည္ဖိႏွိပ္ျခင္းတို႔ကို ေဆာင္ရြက္လာၾကသည္။
တိုင္းျပည္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမည့္ အစိုးရသည္ ျပည္သူ႔အစိုးရ စစ္မွန္မွသာ ျပည္သူမ်ား၏ ယုံၾကည္ကိုးစားျခင္းကို ခံရမည္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူတို႔၏ ယုံၾကည္ကိုးစားျခင္းကို မခံရေသာ အစိုးရတို႔သည္ လုပ္တိုင္းလြဲ သို႔မဟုတ္ အၿမဲတေစ ေ၀ဖန္ ကန္႔ကြက္မႈတို႔ကို ခံစားရမည္သာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစိုးရသည္ ျပည္သူမ်ားကို ပိုမိုဖိႏွိပ္ေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ျပည္သူႏွင့္အစိုးရၾကား မယုံၾကည္ျခင္းသံသရာသည္ လည္ၿမဲလည္လ်က္ႏွင့္ ထြက္ေဖာက္ႏိုင္ျခင္း မရွိဘဲႏွင့္ စခန္းသြားေနရသည္။
မ႑ိဳင္ေလးရပ္ အလုပ္မွန္မွန္လုပ္ရန္ အေရးႀကီးသည္။ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္၊ လြတ္လပ္သည့္ တရားစီရင္ေရးႏွင့္ သတင္းမီဒီယာမ်ားၾကား အခ်င္းခ်င္း ပိုပိုကဲကဲ အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ၾကျခင္းထက္ မ႑ိဳင္တစ္ရပ္ခ်င္းစီက တိုင္းျပည္ႏွင့္ျပည္သူကို မ်က္ႏွာမူၾကရေပမည္။ ပဥၥမမ႑ိဳင္ျဖစ္သည့္ ျပည္သူမ်ားမွာ ပထမအဆင့္အားျဖင့္ မိမိတို႔ဘ၀တိုးတက္ေရးကို ႀကိဳးပမ္းသင့္သည္။ ထိုသို႔ႀကိဳးပမ္းရာတြင္ မည္ကာမတၱႀကိဳးပမ္းျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ သည္းသည္းသန္သန္ ႀကိဳးစားၾကရန္ အေရးႀကီးသည္။
၂၀၁၅ သည္ ျပည္သူႏွင့္အစိုးရၾကား အဟပ္မိမိ ခ်ိတ္ဆက္ႏိုင္ၾကရန္ အခြင့္အခါေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ၂၀၁၅ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ျပည္သူတို႔ေအာင္ပန္းဆြတ္ခ်ိန္ဟုဆိုေသာ္ ရေကာင္းသည္။ တိုင္းျပည္သည္ လြတ္လပ္ရၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ ကပ္ခ်ိန္အထိ မ်ုိးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းၿပီးေသာ္လည္း မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေသး၊ မတိုးတက္ႏိုင္ေသး၊ မထြန္းကားႏိုင္ေသး၊ အရာရာ အရပ္ရပ္ေတြ ေခတ္ေနာက္က်ေနေသးသည္။
၂၀၁၅ တြင္ ပဥၥမမ႑ိဳင္ ႀကံ႕ခိုင္ရေပမည္။ စစ္အာဏာရွင္အဆက္ဆက္ေအာက္ ပိျပားေမွာက္ခဲ့ေသာ ပဥၥမမ႑ိဳင္သားတို႔ လြတ္ေျမာက္စခ်ိန္ဟုလည္း ဆိုထိုက္သည္။ ၿဗိတိသွ်တို႔ထံမွ ရခဲ့ေသာ လြတ္လပ္ေရးကို ကြယ္လြန္သူသတင္းစာဆရာေမာင္ထင္က အမ်ဳိးသမီးငယ္ႏွင့္ တင္စားဖူးသည္။ ဆရာေမာင္ထင္က "လူတကာႏွင့္ ဖြတ္ဖြတ္ေၾကခဲ့ၿပီးမွ ထိုေကာင္မေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္ေပါင္းခဲ့ရ၏။ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အဘယ္မွ် ဖြတ္ဖြတ္ေၾကေစကာမူ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ေရေဆး၍ ေပါင္းၾကရမည္ျဖစ္၏" ဟု ဆိုခဲ့သည္။
ပဥၥမမ႑ိဳင္သည္ ယေန႔ေခတ္တြင္ ရသမွ်ေသာ လြတ္လပ္ေရးဖြတ္ဖြတ္ေၾကကို သုံးၾကရမည္။ တိုင္းျပည္၏ အဓိကမ႑ိဳင္ေလးရပ္ကို အျပစ္တင္ျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ခင္ျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း စခန္းသြားျခင္းမွာလည္း မွန္ေပ၏။ သို႔ေသာ္ ပဥၥမမ႑ိဳင္သား အေယာက္ခ်င္းစီတုိင္းက ရွိသမွ်အားႏွင့္ ႀကံ႕ခုိင္ၾကပါမွ ၂၀၁၅ သည္ ခြင့္သာႏိုင္ေကာင္းသည္။ ဖြတ္ဖြတ္ေၾကလြတ္လပ္ေရးမွသည္ ဆန္႔ဆန္႔ေျပ ညီညြတ္ ခရီးလမ္းသာသည့္ ကမၻာ့တန္းမီ ဘ၀သစ္မ်ားဆီသို႔ သာတူညီ ေလွ်ာက္ၾက လွမ္းခ်ီေစေၾကာင္း ပဥၥမမ႑ိဳင္အား မဇၥ်ိမ တိုက္တြန္းသည္။
Credit - Mizzima News
No comments:
Post a Comment