“ပညာႏွင့္တူေသာ အလင္းေရာင္မည္သည္ မရွိ” ဟု ဘုရားေဟာ ရွိသည္။ ဗုဒၶက ေလာကုတၱရာဘက္ အားသန္ေဟာေသာ္လည္း ဘုရားအဆုံးအမ တရားေတာ္မ်ားက ေလာကီဘက္ ယူေဆာင္သုံးေသာ္လည္း မမွားေပ။ သာမန္မိသားစု (၀ါ) ဆင္းရဲသည့္ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွ မိဘမ်ားက သားသမီးမ်ားကို ပညာအေမြသာ ေပးႏုိင္မည္ဟု ေျပာဆို၊ ဆုံးမ၊ ေခ်ာ့ေမာ့ ပညာသင္ေပးၾကသည္။ အစိုးရစာသင္ ေက်ာင္းမ်ား တြင္လည္း “ပညာေရႊအိုး လူမခိုး” ဟု စာတန္း ကပ္ထားတတ္သည္။ ပညာကို တန္ဖိုးထားတတ္ရန္ ေက်ာင္းသားငယ္ မ်ားကို ဆရာမ်ားက ဆုံးမၾကသည္။
ပညာကို ဘာေၾကာင့္တတ္ေျမာက္ရန္ လိုအပ္သနည္း။ သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းကေတာ့ “သမိုင္းကို သင္ရသည္မွာ မအေစရန္” ျဖစ္သည္ဟု ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ အမွန္/ အမွား၊ တရား/ မတရား၊ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အဆိုးေက်ာ့ သံသရာမ်ားကို မလည္ႏိုင္ရန္ သမိုင္းကို ေလ့လာသင္ၾကားၾကသည္။ ပညာ (ဝါ) အစစ္အမွန္ပညာကို ပိုင္းျခား ေ၀ဖန္ၪာဏ္ ရင့္သန္ရန္ သုံးစြဲရသည္။ ပညာမတတ္လွ်င္ အျခားသူမ်ား ၏ အသုံးခ်ျခင္းကို ခံရသည္။
ျမန္မာ့ပညာေရးဘက္ကို ၾကည့္ၾကပါဦးစို႔။ အမ်ဳိးသားပညာေရးဥပေဒကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ အတည္ျပဳ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ သမၼတက လက္မွတ္ေရးထိုး ထုတ္ျပန္ၿပီးေနာက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္၀န္းမွ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားက ကန္႔ကြက္ၾကသည္။ သပိတ္ေမွာက္ ၾကသည္။ ျပင္ဆင္ရန္ ေနာက္ထပ္တစ္ ႀကိမ္ အားထုတ္လာၾကသည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားက အစိုးရကို စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ႏိုင္ပါ ရန္ ရက္ေပါင္း ၆၀ အခ်ိန္ေပးထားသည္။ ၿခိမ္းေျခာက္သည့္အသြင္ေတာ့ ေဆာင္ေနပါသည္။
ဤအခ်ိန္တြင္ အစိုးရဘက္မွ ပညာေရးဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူ ၄၀၀ နီးပါးက ဒီဇင္ဘာ ၁၆ မွ ၁၈ အထိ ပညာေရး အလုပ္႐ုံေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခုကို က်င္းပလာသည္။ အမ်ဳိးသားပညာေရး ဥပေဒေနာက္ဆက္တြဲဆက္ စပ္နည္းဥပေဒမ်ားတြင္ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ လိုလားခ်က္ကို ျဖည့္တင္းေပးရန္ ႀကိဳးစားလာ သည့္ သေဘာဟုယူေသာ္ရ၏။ သုံးရက္ၾကာမည့္ အလုပ္႐ံု ေဆြးေႏြးပြဲရလဒ္မ်ားသည္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း သားမ်ား ေတာင္းဆိုေနသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ အဟပ္ တည့္/ မတည့္ကိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ၾကရဦး မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္အစိုးရသည္ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ျပႆနာေျပလည္ရန္ တစ္နည္းတစ္ လမ္းျဖင့္ ႀကိဳးစားလာသည္ကမူ ေပၚလြင္ေန၏။
ဒီဇင္ဘာ ၁၆ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ တကၠသိုလ္မ်ား၏ လြတ္လပ္စြာ စီမံခန္႔ခြဲခြင့္ကို အဆင့္ျမင့္ပညာဥပ ေဒတြင္ ထည့္သြင္းထားသည္ဟု ပညာေရး၀န္ႀကီး ေဒါက္တာခင္စန္းရီက ေျပာသည္။
အမ်ဳိးသားပညာေရးဥပေဒတြင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ (၀ါ) လိုအပ္သည့္ အခ်က္မ်ားကို ေနာက္ထပ္ဥပေဒတစ္ ခုျဖင့္ ျဖည့္ဆည္းမည့္ သေဘာရွိသည္။ လက္ရွိပညာေရး၀န္ႀကီးသည္ မိုးက်ေရႊကုိယ္ မဟုတ္၊ တကၠသိုလ္ ၀န္းက်င္တြင္ ရာထူးအဆင့္ဆင့္ျဖင့္ ျဖတ္သန္းၿပီးေနာက္ မွ ၀န္ႀကီးျဖစ္လာသူ ျဖစ္သျဖင့္ ေက်ာင္းသား၏ သေဘာေနာေက်သူဟု ေယဘုယ် ေကာက္ခ်က္ဆြဲ ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရအဖြဲ႕မူ၀ါဒကို အေကာင္အ ထည္ေဖာ္ရသူျဖစ္သျဖင့္ ေဘာင္အတြင္းမွသာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သူလည္းျဖစ္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားလိုအင္ကို မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ ျဖည့္စြမ္းႏိုင္မည္လဲ ေမးခြန္းေပၚေနသည္။
ေက်ာင္းသား သမဂၢအသုံးကမူ ယခုထက္ထိ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသး။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က သမဂၢအစား ယူနီယံဟု ေျပာင္းေခၚသည္၊ ဒီဇင္ဘာ ၁၆ ပညာေရးဆိုင္ရာ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲတြင္လည္း ပါေမာကၡခ်ဳပ္ တစ္ဦးကလည္း သမဂၢအစား ယူနီယံဟု ေခၚျပန္သည္။ အစိုးရႏွင့္ ေက်ာင္းအာဏာပိုင္မ်ားက သမဂၢစကား လုံးကို တီဆားထိျဖစ္ေနဆဲကို ေတြ႔ရသည္။
ဤအေျခအေနတြင္ပင္ ဒီဇင္ဘာ ၁၆ ၌ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံု ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ ႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား အခြင့္အေရးမ်ား ရယူႏိုင္ရန္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အဓိပတိလမ္းမႀကီးေပၚတြင္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဖြဲ႔စည္းေၾကာင္း ေက်ာင္းသားမ်ားက ရွင္းလင္းေၾကညာပြဲ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ အဓိပတိလမ္း၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ေနာက္ခံ စသျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားက သူတို႔ျဖစ္ခ်င္ရာကို စတင္လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ေက်ာင္းသားဆိုသည္က လုပ္ခ်င္ရာကို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုသည့္ဆႏၵ ရွိသည္။
၎စိတ္ဆႏၵကို ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျဖတ္သန္းၿပီးသူ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားႏွင့္ အစိုးရက ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ညိႇႏႈိင္းၿပီး ျမန္မာ့အနာဂတ္ ပညာေရးအတြက္ အေကာင္းဆုံး ဆုံးျဖတ္လုပ္ကိုင္ ရမည္ျဖစ္သည္။
ပညာက မွား/မွန္၊ ေကာင္း/ ဆိုး၊ ေတာ္/ သင့္ စသည့္ ပိုင္းျခားေ၀ဖန္ႏိုင္သည့္ ၪာဏ္ရရွိေရး ဘ၀တိုး တက္ေရးကို ျပ႒ာန္းသည္။ ထို႔အတူ မိမိရပ္ရြာ တိုးတက္ေရး၊ မိမိၿမိဳ႕ေတာ္ တိုးတက္ေရး၊ မိမိတိုင္းႏိုင္ငံတိုး တက္ေရးတို႔တြင္လည္း ပညာသည္သာ အေျခခံျဖစ္သည္။ ပညာနည္းသူတို႔ ရပ္ရြာ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္၊ ႏိုင္ငံတြင္ ပညာရွိသူမ်ားက အခြင့္အေရး ပိုယူႏိုင္ၾကသည္။ အေျခခံပညာ၊ အဆင့္ျမင့္ ပညာစသည့္ ျမန္မာ့ပညာေရး ေကာင္းမြန္ေရး၊ ေဒသတြင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ျမန္မာ့ပညာေရးျဖစ္ ေရးအတြက္ မိဘ၊ ဆရာ၊ ေက်ာင္းသား ဖိုခံုေလာက္ျဖင့္ အေကာင္းဆုံးပညာ (၀ါ) အစစ္မွန္ဆုံးပညာ ရရွိၿပီး၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ လို လားခ်က္မ်ားကိုလည္း မိဘႏွင့္တူသည့္ အစိုးရ၊ ဆရာႏွင့္တူသည့္ ပညာေရးဆိုင္ရာပညာရွင္မ်ားက ညိႇႏႈိင္း ေဆာင္ရြက္ၾကပါမည့္အေၾကာင္း မဇၩိမက ႏႈိးေဆာ္သည္။
Credit - Mizzima News
No comments:
Post a Comment