အကုန္ရရင္ရ၊ မရရင္ တစ္ခုမွမယူေၾကး

 (အၿငိမ္းစားေက်ာင္းဆရာတစ္ဦး)
--------------------

ပညာေရးဝန္ႀကီး ေဒါက္တာေဒၚခင္စန္းရီရဲ႕ အမိန္႔ဆိုၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ေတြမွာ ေက်ာင္းသား ယူနီယံေတြ၊ ဆရာယူနီယံေတြ ထူေထာင္ဖို႔ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းေတြ ၾကားရျပန္ပါၿပီ။ ပညာေရးဝန္ႀကီးက တစ္မ်ိဳး၊ သမၼတပညာေရး အႀကံေပးကတစ္ဖုံ တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ တကၠသိုလ္ေတြကို ဘာျဖစ္လို႔ ဆြေပးေနသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ နားမလည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။

လမ္းစဥ္ ပါတီေခတ္က တစ္ပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ လမ္းစဥ္ လူငယ္အသင္း အဖြဲ႕ေတြကို တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ေတြမွာ တစ္စင္ေထာင္ၿပီး ဝင္လာခိုင္းတာ အမွတ္ရၾကဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ ေျပာေတာ့ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ေတြမွာ ေက်ာင္းသား အဖြဲ႕အစည္းေတြ မထူေထာင္ရဘူးတဲ့။ လမ္းစဥ္လူငယ္ အဖြဲ႕ကိုေတာ့ အရွက္နည္းစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ သူတို႔ဘာသာ ထူေထာင္ခဲ့ ၾကတာဟာ ေက်ာင္းသား အခ်င္းခ်င္းထဲမွာ ေသြးကြဲစရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးၿပီဆိုတာ ေဒၚခင္စန္းရီတို႔ေလာက္ အဆင့္ေတြက သိမွာပါ။ အဲဒီေခတ္က လမ္းစဥ္ လူငယ္ဝင္ေတြဆိုရင္ အထူးအခြင့္အေရး ေပးတာမ်ိဳးေတြက ေက်ာင္းသား အခ်င္းခ်င္း ရန္တိုက္သလို ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာေလ။

ခုလည္းၾကည့္ပါဦးဗ်ာ ‘သမဂၢ’ ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ေခတ္အဆက္ဆက္ တေစၦအေျခာက္ခံေနရတဲ့ အစိုးရက လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းၿပီး ‘သမဂၢ’ အစား ‘ယူနီယံ’ ဆိုၿပီး ေက်ာင္းသား ဂိုဏ္းကြဲေအာင္လာ လုပ္ပုံကေတာ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ တိုက္ကြက္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဗီအိုေအ ဦးေက်ာ္ဇံသာ၊ သမၼတအႀကံေပး ေဒၚရင္ရင္ႏြယ္၊ ယခင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း၊ သတင္းစာဆရာႀကီး တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဦးသာဘန္းတို႔ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးပြဲက ဦးသာဘန္းရဲ႕ ေထာက္ကြက္ကေလးကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဦးသာဘန္းက-
“ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုတဲ့ စကားကို သူတို႔က ေၾကာက္ေနတယ္ဗ်။ ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုတာ သမဂၢဆိုတာ ဘုရားေဟာစကား။ သူတို႔က ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ဘာျဖစ္လို႔ ေၾကာက္ေနတာလဲ။ သတ္ခဲ့လို႔ဗ်။ ေက်ာင္းသားေတြကို သတ္ခဲ့ေတာ့ တေစၦေျခာက္ေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သမဂၢဆိုတာကို မေျပာခ်င္ဘူး။ သမဂၢလို႔ေျပာရင္ ရွင္းေနတာပဲ” လို႔ဆိုသြားတဲ့ စကားေလးက မွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။

ယူနီယံ (Union) ဆိုတာ ‘သမဂၢ’ နဲ႔ ဘာမ်ား ကြာျခားသြားလို႔လဲ။ ကဲဗ်ာ ဒါဆိုရင္ သမၼတကို သမၼတလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ မေခၚဘဲ ‘ပရဲဆီးဒင့္’ လို႔ ေျပာင္းေခၚၾကမွာလား။ ေျပာေတာ့လည္း ျမန္မာမႈကို ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိုၿပီး ျမန္မာလို ေနရာတကာလိုက္ ေျပာင္းခ်င္ေနတဲ့ အစိုးရက ေရွ႕ေနာက္ မညီတဲ့ ကေလးကလား စကားေတြကို သုံးၿပီး ယူနီယံနဲ႔ သမဂၢကို ႏွစ္လုံးတည္းနဲ႔ က်ပ္သြားေအာင္ လိုက္လုပ္ေနတာကေတာ့ ေစတနာလို႔ မယူဆႏိုင္ပါဘူး။

သမဂၢဆိုတဲ့ စကားလုံးဟာ တကၠသိုလ္မွာ တည္ခဲ့တာ အလကားတည္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ေသြးေတြနဲ႔ ေမာ္ကြန္း ထိုးခဲ့ရတာ။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ေသြးနဲ႔ေရးခဲ့တဲ့ စာလုံးေတြ။ ေသနတ္ေတြ၊ က်ည္ဆန္ေတြ၊ နံပါတ္တုတ္ေတြေၾကာင့္ ထြက္က်လာခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေသြးနဲ႔ေရးခဲ့ရတဲ့ စာလုံးေတြဆိုတာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ့ ဝန္ႀကီးေတြ အႀကံေပးေတြ သိထားေစခ်င္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ဒီေနရာမွာ ဂ်ာမန္ကဗ်ာ ဆရာႀကီး ‘ဗားေတာ့ဗရက္’ ရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲက စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ေကာက္ႏုတ္ တင္ျပလိုပါတယ္။

“အကုန္ရရင္ရ မရရင္ တစ္ခုမွ မလိုခ်င္ဘူး
အကုန္လြတ္ရင္လြတ္ မလြတ္ရင္
တစ္ေယာက္မွ မလြတ္ခ်င္ဘူး။
ေဟ့ စိတ္ဓာတ္ ခြၽတ္ခ်ဳံက်ေအာင္
အဖိႏွိပ္ခံရသလားေဟ့
သည္းမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အေစာ္ကားခံရၿပီဆိုရင္
ခံရတာေတြ တစ္ကြက္ခ်င္း ျပန္ေတြးၿပီး
မခံခ်င္စိတ္ေမြးစမ္း” တဲ့
ကဲ.. ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးရွိလိုက္တဲ့ စကားေတြလဲ။ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ဆရာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ေတာင္းဆိုေနတာ ‘သမဂၢ’ ဆိုတာကို ေမ့မထားၾကပါနဲ႔။ ခုေပးေနတာ သမဂၢဆိုတဲ့ စကားကို တေစၦလိုေၾကာက္ၿပီး ‘ယူနီယံ’ နဲ႔ အစားထိုးဖို႔ ႀကဳိးစားေနၾကၿပီ။ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ ဆရာသမဂၢ ဆိုတာေတြကို ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ ၿဖိဳခြင္းေနတယ္ဆိုတာ သတိရွိၾကပါ။ အကုန္ရရင္ရ၊ မရရင္ တစ္ခုမွ မယူေစခ်င္ဘူး။


Credit - The Voice Weekly