ကၽြန္ေတာ္တုိ.တုိင္းၿပည္မွာ တကယ္ရိွေနတာပါ တတ္စြမ္းသေရြ. လွဴဒါန္းႀကရန္ႏိုးေဆာ္ပါသည္

တကယ့္လိုအပ္ခ်က္ျဖည့္ဆည္းေပးႀကပါ။
-----------------------------------------------------
အဲဒီေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းထိုင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာေတာ္က အသက္ ၂၈ ႏွစ္ပဲ
ရွိေသးတယ္။ဥဴးသုမနတဲ့။အသက္ ၁၉ႏွစ္နဲ႔ BA ဘြဲ႔တစ္ခုကိုယူျပီးကတည္းက
သာသနာ့ေဘာင္ထဲဝင္ လာတာခုဆို ဝါေတာ္ ၁၀ ႏွစ္နီးပါးရွိပါျပီတဲ့။

အဲဒီေက်ာင္းေလးက ပဲခူးရိုးမ အေနာက္ျခမ္းႀကိဳ႔ပင္ ေကာက္မွာရွိတဲ့ သိခ္ရိုင္
မိဘမဲ့ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းေလး။ႀကိဳ႔ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕ေပၚကေန
အေနာက္ဘက္ ၁၈မိုင္ေလာက္ေတာင္တတ္လမ္းႀကမ္းခရီးကို ဆက္သြား
ရေသးတယ္။အဲ့ဒီေက်ာင္းေလးဖြင့္ထားတာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကတည္းကျဖစ္ေပမယ့္
၂၀၁၁ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွ အစိုးရက ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္း
အျဖစ္သတ္မွတ္ေပးခဲ့တယ္။အဲ့ဒီေက်ာင္းေလးမွာ ေက်ာင္းသားဦးေရ ၂၁၆ ေယာက္
ရွိတယ္။မိဘမဲ့ကေလးကအေယာက္ ၈၀ ေက်ာ္ ရွိျပီး လာစြန္႔ပစ္သြားတဲ့
တိုင္းရင္းသားကေလးေတြလည္းရွိတယ္။
ႏို.႔စို႔အရြယ္ကေလး ေလးေယာက္ရွိတယ္။ဆယ့္တစ္ရက္(က်ေနာ္သြားတုန္းက)
သားေလးကိုေတာ့ လူဌားနဲ႔ ထိန္းခိုင္းထားတယ္။လူဌားခတစ္လ ႏွစ္ေသာင္း
ေပးရတယ္။က်န္တဲ့ႏို႔စို႔ကေလးေတြကိုေတာ့ဥဴးဇင္းေတြနဲ႔ ေက်ာင္းဆရာေတြ
ထိန္းႀကတယ္။ကေလးေတြအစားအေသာက္ကမနက္ပိုင္းကိုပဲျပဳတ္ ညပိုင္းမွာ
အသားတုနဲ႔ ငါးေျခာက္ေက်ာ္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေက်ြးတာပာာ တစ္ရက္ကို ၆ ေသာင္း
တစ္လကို ၁၈ သိန္း ကုန္ႀကတယ္။
ပရဟိတအဖြဲ႔တစ္ခ်ိဳ႕လာေရာက္လွဴဒါန္းတာ ရွိေပမယ့္ေက်ာင္းကေဝးလို႔ သိပ္ျပီးေတာ့အလွဴရွင္ေတြမေရာက္ႀကဘူး။မိုးတြင္းဆိုကေလးေတြရဲ့အစား
အေသာက္ အတြက္အခက္အခဲအမ်ားႀကီးျဖစ္ရတယ္။ေက်ာင္းအုပ္ဆရာေတာ္
က တရားပြဲေတြလိုက္ေပာာလို႔ရလာတဲ့ ပူေဇာ္ေႀကးနဲ႔ ကေလးေတြကို ေက်ြးေမြး
ရတယ္။ေက်ာင္းပိုင္ ဆရာေတာ္ကလည္း ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘေတြ
ကေက်ာင္း မထားေပးႏိုင္ လို႔သူမ်ားေက်ာင္းထားေပးရာကႀကီး လာရတာျဖစ္တဲ့
အတြက္သူ႔လိုပဲ ကေလးေတြ ေက်ာင္းစာမတတ္ရ မရွိေလေအာင္ ရည္ရြယ္ျပီး ဒီေက်ာင္းေလးကိုလုပ္ေနတာပါတဲ့။
အလွဴရွင္မလာရင္ အေႀကြးေတြတင္ျပီးအလွဴရွင္လာမွျပန္ဆပ္ရတယ္တဲ့။
သြားရလာရတာလည္းခက္ခဲေတာ့ အလွဴရွင္ လည္းသိပ္မေရာက္ဘူးေလ။
စာေရးကိရိယာနဲ႔ ကေလးေတြရဲ့ အဝတ္အစားအတြက္လည္း အခက္
အခဲရွိျပန္ပါတယ္။ေက်ာင္းကမူလတန္းထိပဲတတ္လို႔ရတာမို႔ အလယ္တန္း
ေက်ာင္းသားေတြကႀကိဳ႔ပင္ေကာက္ ျမိဳ႕ေပၚသြားတတ္ရတယ္။အလယ္တန္း
ေက်ာင္းသားေတြေက်ာင္းသြားတတ္ဖို႔ ဥဴးဇင္းေတြကမနက္ ၂နာရီေလာက္
ကတည္းက ထမင္းထခ်က္ရျပီး ေက်ာင္းသားေတြကိုထည့္ေပး လိုက္ရတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြကို အဝတ္ကအစမိဘေတြလိုပဲဆရာေတြဥဴးဇင္းေတြက
ေလွ်ာ္ေပးရတယ္။ဆရာသံုးေယာက္ကိုေတာ့ တစ္လ ေလးေသာင္းစီနဲ႔
ဌားထားတယ္။စားဝတ္ေနေရးပါဆရာေတြကိုဆင္ေပးရတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ဖ်ားေရးနာေရးအတြက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ကပဲ
ေဆးျမီးတိုနဲ႔ကူုေပးရပါသတဲ့။အခုေတာင္ ေက်ာင္းသားက ႏွစ္ရာေက်ာ္
ရွိေနျပီမို႔ ေနာက္ထပ္ေက်ာင္းသားေတြ ထပ္မ်ားလာရင္ ရပ္တည္ႏိုင္ေရး
အတြက္ကို ဆရာေတာ္ေတြက နည္းလမ္းရွာေဖြေနႀကတယ္။
ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းလိုလွ်င္
ဥဴးသုမနဖုန္း ၀၉ ၄၃၁ ၅၆၆၃၂
သတင္းဓါတ္ပုံ-Saw Phoe Kwar
ref; Kyaw Swar Myint (Facebook)