ဥပေဒအရည္အေသြး – ေတာမွီရဟန္း

တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အဓိက တာ၀န္ရွိ သည္”” ဟူေသာ အဓိက ပုိင္ရွင္ကဲ့သုိ႔ ဆုိထားသည္ေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ရန္ တပ္ မေတာ္ တာ၀န္ရွိသူမ်ား လက္ခံျခင္းမရွိပါက ပုဒ္မ ၄၃၆(က) (ခ) တြင္ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ျပင္ဆင္ရန္ ရႏုိင္မည္မဟုတ္…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
နိဒါန္း
အရည္အခ်င္းျပည့္မီေသာ ႏုိင္ငံေရးစနစ္မ်ားတြင္ ဥပေဒစုိးမုိးေရး၌ ပါ၀င္သည္။ ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ အခြင့္ အေရး၊ ျပည္သူ႔ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး တန္းတူညီမွ်မႈရွိရန္ ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာကုိ အလြဲသုံးမႈ
အႏၲရာယ္မ်ား မရွိ ေစရန္ ဥပေဒစုိးမုိးေရးသည္ ႏုိင္ငံေရးစနစ္၏အရည္အေသြးျဖစ္သည္။
တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အဓိက တာ၀န္ရွိသည္”” ဟူေသာ
အဓိက ပုိင္ရွင္ကဲ့သုိ႔ ဆုိထားသည္ေၾကာင့္
၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ရန္
တပ္မေတာ္တာ၀န္ရွိသူမ်ား
လက္ခံျခင္းမရွိပါက
ပုဒ္မ ၄၃၆(က) (ခ) တြင္ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ျပင္ဆင္ရန္ ရႏုိင္မည္မဟုတ္…
ဥပေဒျပဳျခင္းစနစ္
ႏုိင္ငံတစ္ခု၌ ပုိင္ဆုိင္ၾကေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကုိ
(၁) ဥပေဒျပဳေရးအာဏာ၊
(၂) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာႏွင့္
(၃) တရားစီရင္ေရးအာဏာဟူ၍ ခြဲျခား(ခြဲျခမ္း)ထားသည္။ ဥပေဒျပဳေရးသုိ႔ မဟုတ္ ဥပေဒျပဳျခင္းကုိ ႏုိင္ငံေရး အာဏာ ၏ပင္စည္မူလေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္၏။ အာဏာႀကီးသုံးရပ္တုိ႔တြင္ ဥပေဒျပဳေရးအာ ဏာကုိက်င့္သုံးရန္ လႊတ္ေတာ္ကုိ အပ္ႏွင္း ထားသည္။ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးစနစ္အရ ဥပေဒျပဳျခင္းစနစ္ကုိ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ ေတာ္ကုိ အပ္ႏွင္းထားသည္။ ဥပေဒျပဳျခင္းတြင္ ဥပေဒသစ္မ်ားတင္သြင္းျခင္း၊ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ အတည္ျပဳ ျခင္း၊ ျပ႒ာန္းျခင္း၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္းစသည္တုိ႔ျဖင့္ ပါ၀င္သည္။
တစ္နည္း – အျပန္အလွန္ထိန္း ေက်ာင္းေသာစနစ္အရ
(က) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္ခံ- သမၼတ။
(ခ) ဥပေဒျပဳေရးတာ၀န္ခံ-လႊတ္ေတာ္။
(ဂ)တရားစီရင္ေရးတာ၀န္ခံ- ျပည္ေထာင္စုတရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္တုိ႔ကုိ ခြဲေ၀အပ္ႏွင္း၍ က်င့္သုံးသည္။ ႏုိင္ငံေရး သုံးသပ္ သူတုိ႔က ယင္းတုိ႔သည္ အာဏာရွင္သုံး ေယာက္ျဖစ္မလာႏုိင္။ တစ္ဦးတည္း အာ ဏာရွင္စနစ္ကုိလည္း တားျမစ္ၿပီးျဖစ္ သည္။ သမ္ၼတဦးေဆာင္ေသာျပည္ေထာင္ စုအစုိးရႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးေဆာင္ေသာ ျပည္နယ္ တုိင္းအစုိးရအဖြဲ႕ ထားရွိျခင္းျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ပီျပင္မႈရွိသည္ဟု ႏုိင္ငံ ေရးေလ့လာသူတုိ႔ကဆုိသည္။
အေလးထားေဆာင္ရြက္ရမည္
ေခတ္အခ်ိန္အခါေျပာင္းလဲေန၍ ဥပေဒအရပ္ရပ္သည္လည္း ေခတ္ခ်ိန္ခါႏွင့္ မေလ်ာ္ညီေသာ ဥပေဒမ်ားျဖစ္လာ တတ္ သည္။ ဤသုိ႔ျဖစ္လာေသာအခါ ျပင္ဆင္ လုိျခင္း၊ ျဖည့္စြက္လုိျခင္း၊ ဖ်က္သိမ္းလုိ ျခင္းမ်ားျဖစ္လာ တတ္ သည္။ ေခတ္ေျပာင္းျခင္းသည္ ဥပေဒအရာ၌လည္း ေျပာင္းေပးရေသာ သေဘာရွိသည္ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္ စုစနစ္ျဖင့္ တည္ေထာင္ထားေသာ တုိင္း ျပည္မ်ားအေလးထားရမည္။ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံေရးစနစ္အရ မိမိတစ္မ်ဳိး သားလုံးအေရးကုိ (သုိ႔မဟုတ္) အက်ဳိးစီးပြားကို ကာကြယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လုိလွ်င္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒကုိ ျပင္ဆင္ရန္သတိ ျပဳရမည္။ ဥပေဒေဟာင္းမ်ား ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ဥပေဒသစ္ မ်ား ျပ႒ာန္းျခင္း သည္ ျပည္ ေထာင္စုစနစ္ တည္ေထာင္ေသာ တုိင္းျပည္မ်ား အေလးထားေဆာင္ ရြက္ရမည့္ ႏုိင္ငံေရး က်င့္သုံးမႈျဖစ္သည္။
ျမင္ႏုိင္သည္
ဥပေဒျပဳျခင္းစနစ္သည္ ျမန္မာျပည္တြင္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ျဖင့္ဦးေဆာင္ေသာ (ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္) ဥပ ေဒျပဳျခင္း စနစ္ကုိက်င့္သုံးသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံ ရသည္။ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က အႂကြင္းမဲ့ ဥပေဒျပဳေရးကုိ တာ၀န္ယူ၊တာ၀န္ခံရသည္။ ျပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က တရားစီရင္ေရးကုိ တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံရသည္။ ႏုိင္ငံေရးစနစ္အရ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ သုံးရပ္လုံးကုိ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းျဖင့္ ခ်ဳပ္ကုိင္မႈျပဳထားလွ်င္ အာဏာရွင္စနစ္ဘက္ သုိ႔ ေရွး႐ႈ ေရာက္ သြားႏုိင္သည္ေၾကာင့္ အာဏာယစ္ မူးျခင္း၊ အာဏာတည္ၿမဲျခင္းရန္မွ လြတ္ကင္းရန္(တားျမစ္ရန္) အာဏာႀကီး သုံးရပ္ကုိ တစ္ဌာနစီ အလ်ားလုိက္ ပုိင္းျခားသတ္ မွတ္ထားရသည္။ ဤသုိ႔သာ မေရွး႐ႈႏုိင္ ေသာ ႏုိင္ငံေရးသည္ တုိင္းျပည္အတြက္ အႏၱရာယ္မ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံေရး အ ေၾကာင္းကုိေလ့လာပါက ျဖစ္ရပ္မွန္ မ်ားျမင္ ႏုိင္သည္။
၂၀၀၈ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒကျပသည္
ျမန္မာျပည္ ဥပေဒျပဳေရးႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ဥပေဒျပဳမႈအာဏာကုိ
၁။ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္၊
၂။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၊
၃။ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္၊
၄။ တုိင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္၊
၅။ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စုတုိ႔တြင္ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာခြဲေ၀အပ္ႏွင္း ထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ဤသုိ႔ ဥပေဒ ျပဳခြင့္ အာဏာရပ္ေပးထားမႈ (ခြဲေ၀မႈ)ျပဳ ထားသည္ဆုိေသာ္လည္းက်င့္သုံးေဆာက္ တည္ႏုိင္မည့္ ဥပေဒ တစ္ရပ္ျဖစ္လာႏုိင္ရန္။ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ခ်ဳပ္ထိန္းထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ တုိင္း ရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားျဖင့္ တည္ေထာင္ေသာ ျပည္ေထာင္စုတုိင္းျပည္ ျဖစ္သည္ေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကုိ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္း ႏုိင္ခြင့္ကုိ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေသာ ဥပေဒ တစ္ရပ္အျဖစ္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒတြင္ (အေျခခံဥပေဒက)ျပသည္။
ျပင္ဆင္ရန္ ရႏုိင္မည္မဟုတ္
၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ႏုိင္ခြင့္ရွိေသာ အခြင့္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယင္း၏ အခန္း(၁၂)၊ ပုဒ္မ ၄၃၆ -ပုဒ္မခြဲ(က)အရ ဆႏၵမဲေပးပုိင္ခြင့္ရွိသူ အားလုံး၏ ““ထက္၀က္ေက်ာ္ဆႏၵမဲျဖင့္သာ”” ဟူေသာ စကားရပ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊
(ခ) အရ““ေထာက္ခံဆႏၵမဲျဖင့္သာ”” ဟူေသာ စကားရပ္ျဖင့္လည္းေကာင္းဥပေဒ ျပင္ဆင္ႏုိင္ခြင့္စကားရပ္၌ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းအက်ဳိးမဲ့ေစေသာ သုိ႔မဟုတ္ တားျမစ္ျခင္းစကားရပ္ အႂကြင္းမဲ့ပါရွိျခင္းေၾကာင့္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒမ်ား ျပင္ဆင္ႏုိင္ခြင့္ အလားအလာမရွိေပ။ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒႏွင့္တည္ဆဲ ဥပေဒ မ်ားကုိ ပါတီမ်ားလုိက္နာၾကရမည္ ျဖစ္ျခင္း။ တစ္နည္းပါတီမ်ားသည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ေက်းဇူး သစၥာေတာ္ကုိ ေစာင့္ သိ႐ုိေသရန္တာ၀န္ရွိျခင္း၊တစ္နည္းပါတီမ်ားသည္ တာ၀န္ႀကီးသုံးပါးျဖစ္ေသာ
(က) ျပည္ေထာင္စုမၿပိဳကြဲေရး၊
(ခ) တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီညြတ္မႈ မၿပိဳကြဲေရး၊
(ဂ) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာတည္တံ့ ခုိင္ၿမဲေရးတုိ႔ကုိ ဦးတည္ခ်က္ထားရ မည္ ျဖစ္သည္ေၾကာင့္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႕ စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမ်ား ျပင္ဆင္ႏုိင္ရန္ တရား ၀င္ဖြဲ႕စည္းထားေသာပါတီမ်ားလည္းအေျခ ခံဥပေဒပါမူကုိ လြတ္လပ္စြာျပင္ဆင္ႏုိင္ခြင့္ ရရန္မလြယ္ကူေပ။ ျပည္သူျပည္သားမ်ားက ““ႏုိင္ငံေတာ္၏ အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရး ဦး ေဆာင္မႈ အခန္းက႑တြင္ တပ္မေတာ္က ပါ၀င္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေရးတုိ႔ကုိ အစဥ္တစုိက္ဦးတည္သည္”” ဟူေသာပုဒ္မ၆၊ ပုဒ္မ ခြဲ(စ)ကုိ အၿမဲတေစ သိထားၾကသည္ေၾကာင့္ တပ္မေတာ္၏ အစဥ္အလာလုပ္ရပ္ မ်ားကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကသည္။ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံ ေရး၌ တပ္မေတာ္အစဥ္တစုိက္ ဦးတည္ ပါ၀င္ေရးျဖစ္ သည္ ေၾကာင့္ ပုဒ္မ ၂၀၊ ပုဒ္မခြဲ (စ)အရ ““တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႕ စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ ေရွာက္ ရန္ အဓိကတာ၀န္ရွိသည္””ဟူေသာ အဓိက ပုိင္ရွင္ကဲ့သုိ႔ ဆုိထားသည္ေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ ဆင္ရန္တပ္မေတာ္တာ၀န္ရွိသူမ်ား လက္ခံျခင္းမရွိပါက ပုဒ္မ ၄၃၆(က) (ခ) တြင္ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ျပင္ဆင္ရန္ ရႏုိင္မည္ မဟုတ္။
ေလးစားတန္ဖုိးျမတ္ႏုိးသင့္
၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ေမလ ၁၀ရက္ႏွင့္ ၁၄ရက္တုိ႔တြင္ ျမန္မာျပည္တစ္၀န္းလုံးရွိ ဆႏၵမဲေပးပုိင္ခြင့္ရွိသူ (၂၇၂၈၈၈၂၇)ဦး အနက္ဆႏၵမဲေပးသူဦးေရ (၂၆၇၇၆၆၇၅)ဦး (၉၈ ဒသမ၁၂)ရာခုိင္ႏႈန္းက ဆႏၵမဲေပးခဲ့ၾကၿပီး ေထာက္ခံဆႏၵမဲ ေပးသူ ၂၄၇၆၄၁၂၄ဦး (၉၂ဒသမ၄၈)ရာခုိင္ႏႈန္းအရ ဖြဲ႕စည္းပုံအ ေျခခံဥပေဒကုိ (၂၉၊၅၊၂၀၀၈)ရက္ေန႔တြင္ အတည္ျပဳ ထားေသာ ျပည္သူ႔ဥပေဒသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ျပင္ဆင္ႏုိင္ရန္ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးစီစဥ္ သုံးသပ္ေနၾကပါ ေသာ္လည္း အဓိက တာ၀န္ထားရွိၾကေသာ တပ္မေတာ္က လက္ခံႏိုင္ခြင့္မရွိ လွ်င္ ျပည္သူ႔ဥပေဒ သို႔ မဟုတ္ ျပည္ေထာင္စုႏုိ င္ငံေရးစနစ္ ဥပေဒ ျဖစ္လာမည္မဟုတ္။ စစ္ဥပေဒသာတည္ ရွိေနဦးမည္။ ဤသေဘာတရားကုိ တုိင္း က်ဳိးျပည္ ၀န္မ်ားထမ္းေဆာင္ေနၾကေသာ လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္းမ်ားသည္ မည္ကဲ့သုိ႔ ထိေတြ႕ ဆက္ဆံ အား ထုတ္ၾကရမည္ကုိ ျပည္သူတုိ႔၏ ဆႏၵကုိေလးစား တန္ဖုိးထားသင့္ သည္။ ျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္အစစ္ အမွန္ျဖင့္ ျပင္ဆင္ေသာ ဥပေဒတစ္ရပ္ ျဖစ္ေပၚလာေစေရး အတြက္ ျပည္သူ႔ေကာင္းက်ဳိးတုိ႔ကုိ လုိလား ႏွစ္သက္ ၾကေသာ ျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္အမတ္မင္းမ်ား အေျခခံ ဥပေဒပုဒ္မ(၈)ကုိ ေလးစားတန္ဖုိးျမတ္ႏုိး သင့္ၾက သည္။
ေရြးခ်ယ္အသုံးခ်မႈျပဳထား
လြတ္လပ္ေသာ ဥပေဒတစ္ရပ္ (ဥပေဒတစ္ခု) တည္ထြန္းႏုိင္ရန္အတြက္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားကုိင္ စြဲထား ေသာအာဏာမ်ားျဖင့္ ဥပေဒျပဳခြင့္ကိစၥရပ္မ်ားကုိ ၀င္ေရာက္ မျခယ္လွယ္သင့္။ ျပည္သူ႔ အက်ဳိးစီးပြားကုိ ဦးတည္၍ ေဆာင္ရြက္သင့္၏။ ၾသဇာအရွိန္အ၀ါ၊ အေရးအရာရပုိင္ခြင့္တုိ႔ျဖင့္ ျပည္သူ မ်ားေမွ်ာ္လင့္ေသာ ဥပေဒမ်ား ျပင္ဆင္ႏုိင္ မည္မဟုတ္။ ျပည္ေထာင္စုအေရးဟု ဆုိေပျငားလည္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္ စုိးမုိး ႏုိင္ရန္ျပည္သူ႔ဆႏၵျဖင့္ ေရးဆြဲတည္ေဆာက္မည့္ ဥပေဒျဖစ္ေပၚႏုိင္မည္မဟုတ္။ အုပ္စုိးလုိသူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္၏ ဆႏၵျဖင့္လည္း တုိင္းျပည္ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ကုိေရးဆြဲ၊ျပင္ဆင္ႏုိင္မည္မဟုတ္။ ျပည္သူ႔ ရပုိင္ခြင့္သို႔မဟုတ္ ျပည္သူတုိ႔၏အခြင့္အေရး ျဖစ္ေသာ ဥပေဒတစ္ခုတြင္ ဒီမုိကေရစီအစုိး ရမ်ားရွိေနလွ်င္လည္း လြယ္လင့္တကူ ျပင္ဆင္ေရးဆြဲႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္။ ထုိ႔ အတူ အာဏာရွင္မ်ား၏ ေရးဆြဲထားေသာ ဥပေဒသည္ ထင္တုိင္း ေရးဆြဲထားသည္ေ ၾကာင့္ ျပင္ဆင္ ရန္(ေရးဆြဲရန္)ခက္ခဲမည္ မမျဖစ္၏။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒကုိ ေလ့လာၾကည့္ပါက မည္မွ်ျပဳ ျပင္ရန္ ခက္ခဲေနသည္ဆုိသည္မွာ ထင္ရွား စြာျမင္ႏုိင္ပါသည္။ အေျခခံ ဥပေဒမ်ားေရး ဆြဲ(ေရးသြင္း)ထားမႈအားလုံးလုိလုိပင္ ဆန္႔က်င္ဥပေဒစကားရပ္မ်ား ေရြးခ်ယ္အသုံး ခ်မႈျပဳထား ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္သည္။
ရန္သူအတြက္ဥပေဒ
ျပည္သူ႔ကုိယ္စားျပဳေသာ ဥပေဒမွန္ လွ်င္ -
၁။ ေရွ႕သုိ႔ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္ႏုိင္ရမည္။ ပြင့္လင္းရမည္။ ရွင္းလင္းရမည္။
၂။ အႏႈိင္းယွဥ္ခံႏုိင္ရမည္။ တည္ၿငိမ္ ရမည္။
၃။ တည္ၿငိမ္ေသာဥပေဒမွ စီးဆင္းမႈ ျဖစ္ရမည္။
၄။ တရားစီရင္ေရးလြတ္လပ္မႈကုိ အာမခံေပးႏုိင္ရမည္။
၅။ တရားစီရင္ေရးမူမ်ားကုိ ထိန္းႏုိင္ ရမည္။
၆။ တရားဥပေဒအခြင့္အာဏာမ်ား ကုိ ထိန္းသိမ္းေပးရမည္။
၇။ ဥပေဒေၾကာင္းမွ ေသြဖည္ျခင္းကို ထိန္းေက်ာင္းႏုိင္ရမည္ဟု ဆုိထားသည္။ ျပည္သူ႔ဥပေဒ ဟု ေပၚထြက္လာေသာ-
(က) ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ၊
(ခ) ၁၉၇၄ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒ၊
(ဂ) ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒဟူေသာ ျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မႈအေျခ ခံဥပေဒတုိ႔တြင္
(၁) ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ အခြင့္ အေရး၊ လြတ္လပ္မႈမ်ားႏွင့္အစုိးရ တစ္ရပ္ကုိ အာမခံမေပးႏုိင္ျခင္း၊
(၂) လူဦးေရအားလုံး၏ျပည္သူ႔ အခြင့္အေရးတုိ႔ကုိ ကုိင္စြဲထားရန္အခြင့္အလမ္း မျပည့္၀ျခင္းႏွင့္၊
(၃) အစုိးရႏွင့္ ျပည္သူတာ၀န္ခံမႈႏွင့္ တာ၀န္ယူမႈဆုိင္ရာ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမရွိႏုိင္ျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ အေဟာသိကံ ျဖစ္ ရေသာ ဥပေဒမ်ားျဖစ္သည္။
““ငါႏွင့္ ငါ့မိသားစုမ်ားအတြက္ လုိခ်င္မႈ ဟူသမွ် အကုန္ရေစ။ ငါ့ရန္သူအတြက္ ကုိေတာ့ျဖင့္ ဥပေဒအတုိင္းေပး ရမည္”” ဟူေသာစကား မၾကားရပါလုိ၏ ျပည္သူတုိ႔ရဲ႕။

ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္သတင္းဌာန- http://www.facebook.com/myanmarherald