အာဇာနည္ေန.အႀကိဳဴ အထူးေဆာင္းပါး

ဆန္ျပဳတ္တစ္ခြက္၊မိုးကာအက်ၤီတစ္ထည္ ႏွင့္ နားမၾကားေသာ
လူသံုးေယာက္
( ဇာဂနာ )
================================================
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို့ ပစ္ခတ္လုပ္ၾကတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ
သိသြားေသာလူတစ္စုရိွေနသည္။သူတို ့ကားအဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္သံုးေယာက္။
ပင္လယ္၀မွာရပ္ထားေသာ အဂ္လိပ္စစ္သေဘာၤဆီသို ့ သူတို့၏ အျမန္ယာဥ္ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ကေလးက ဦးတည္သြားေလသည္။
================================================
မိုးကတဖဲြဖဲြ။အခ်ိန္က မနက္ ၉နာရီ။ဖိုဒ္ဆန္ထရပ္ကားတစ္စင္း ဒါလဟိုစီ ႏွင့္ ၄၁ လမ္းေထာင့္မွာ လာရပ္သည္။ကားေပၚက စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ထားသူ (၃)ဦးဆင္းလာသည္။ေနာက္ေတာ့သူတို့လမ္းျဖတ္ကူးသြား၏။အတြင္း၀န္ရံုး
၏ အထြက္ ဟုဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားေသာ စပတ္လမ္း ဘက္မွအတြင္း၀န္
၇ံုးတြင္းသို ့လမ္းေလ်ာက္၀င္သြားၾကေလသည္။ကားအနားမွာ ေမာင္ နီ တစ္ေယာက္သာ က်န္ခဲ့၏။ယူနီေဖာင္း၀တ္ထားေသာ ခင္ေမာင္ရင္ ႏွင့္ မွဳံ ၾကီးက ခတ္သုတ္သုတ္ ေရွ ့ကို ေလ်ာက္သြားေသာလည္း ဘညြန္ ့ကတုံ ့
ဆိုင္းဆိုင္း။တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ အေဆာက္အဦဖက္ဆီသို့ ဘညြန္ ့
ထြက္သြားခဲ့ေလေတာ့သည္။
မနက္ (၁၀)နာရီကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး၏ရံုးခန္းမၾကီးထဲမွာဦးေရႊေဘာ္
(၀န္ၾကီးမ်ားေကာင္စီ၏အတြင္း၀န္)ဦးတင္အုန္း(လက္ေထာက္ အတြင္း၀န္ )
ႏွင့္ ရံုးအုပ္ၾကီး ဦးခ တို ့က စာရြက္ စာတမ္းေတြ ဖိုင္တဲြေတြ ေနရာခ်
ထားရင္း အလုပ္ရွုတ္ေနၾကသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္း၏ရံုးခန္းေအာက္ထပ္တည့္တည့္ မွာ ရဲမင္းၾကီး(DIG)
ဦးထြန္းလွေအာင္၏ရံုးခန္းရိွသည္။ထိုအခန္းထဲသို ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ နက္ရွ္
(Burma command လက္ေအာက္ခံေတာင္ပိုင္းတိုင္း တိုင္းမွဴး)၊
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ႏိုက္(တ္)(ေထာက္လွမ္းေရးမွဴးခ်ဳပ္) ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေသာမတ္စ္ တို့
၀င္လာၾကသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေသာမတ္စ္ ၏ကိုယ္ေရးအတြင္း၀န္ ဗိုလ္သန္း၀င္း
ကေတာ့ အထဲလိုက္မ၀င္းအေပၚထပ္သို ့ဆက္တက္သြားသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အတြင္း၀န္ရံုး ဗဟိုေလွကားၾကီးေျခရင္းသို ့ ၀ူစလီကား
အနက္ေရာင္(ကားနံပါတ္ RC 2874)တစ္စင္း ထိုးဆိုက္လာသည္။
ဗိုလ္ထြန္းလွ က ေရွ ့က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေနာက္ မွဆင္းလာျပီး
ေလွကားအတိုင္းခတ္သြက္သြက္တက္သြားေတာ့၏။
ို
ခ်င္းေရးရာအတိုင္ပင္ခံ ၀န္ၾကိးဦး၀မ္ကိုေဟာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို စာတစ္အိတ္ေပးဖို ့ေရာက္လာရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အစည္းအေ၀းခန္းသို ့
၀င္သြားျပီျဖစ္လို ့ ဗိုလ္ထြန္းလွ လက္ထဲသို ့ထိုစာအိတ္ကိုေပးလိုက္သည္။
ထိုစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လွမ္းေခၚသျဖင့္ ဗိုလ္ထြန္းလွက အစည္းအေ၀းခန္းသို ့
၀င္သြားေတာ့၏။အလုပ္သမားသမဂ မွ သခင္၀တင္ၾကီး က ဗိုလ္ထြန္းလွ
အခန္းသို ့၀င္လာခဲ့ေတာ့ အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္မွ မရိွ။သခင္၀တင္ၾကီး
က ထိုင္ေစာင့္ရေကာင္းႏုိးႏိုး ျပန္သြားရေကာင္းႏိုးႏိုးျဖင့္ခ်ီတံုခ်တံု။
ထိုစဥ္ ဗိုလ္သန္း၀င္းက အခန္းထဲ ၀င္လာ၏။တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္
က မသိၾကေတာ့ ႏွုတ္ မဆက္မိ။သခင္၀တင္က အခန္းထဲမွ ထြက္သြား
ေတာ့သည္။ဗိုလ္ထြန္းလွ ရံုးခန္းထဲျပန္ေရာက္လာေတာ့ ဗိုလ္သန္း၀င္း
ထိုင္ေနတာ ေတြ ့ရ၏။ဗိုလ္သန္း၀င္း က ဗိုက္ဆာသည္ ဟု ဆို၏။
ဗိုလ္ထြန္းလွကလည္း အစာ အိမ္ေအာင့္ေနသလိုလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္
တရုတ္ဆိုင္မွ ဆန္ျပဳတ္ တစ္ခြက္ႏွင့္ထမင္းတစ္လံုးမွာလိုက္သည္။
ရံုးခန္းေစာင့္ရဲေဘာ္လွေမာင္ က တရုတ္ ဆိုင္သြားဖို ့ေလွကားမွဆင္းလာ
ခဲ့ေတာ့၏။
ေလွကားရင္းမွာမေယာင္မလည္လုပ္ေနေသာ ခင္ေမာင္ရင္က သခင္
၀တင္ ဆင္းလာတာေရာရဲေဘာ္လွေမာင္ဆင္းလာတာကိုေရာေတြ ့လိုက္
ရသည္။ရျေဘာ္လွေမာင္အနားသို့ ကပ္ျပီး ခင္ေမာင္ရင္ကေမးလိုက္၏
“အစည္းအေ၀းစျပီလား”
လမ္းထိပ္ကကာကာဆိုင္မွာေမာင္နီ ႏွင့္ဘညြန္ ့တို ့ထိုင္ျပီးလက္ဖက္ရည္
ေသာက္ေနၾက၏။ထိုစဥ္ ခင္ေမာင္ရင္ေရာက္လာျပီး ဆိုင္မွ လက္လွည့္
ဖံုးျဖင့္တစ္ေနရာသို ့ေခၚလိုက္သည္။ခင္ေမာင္ရင္၏ အသံက တိုးတိုးဖြဖြ
“ဆရာၾကီး ပစ္စတင္ ကြင္းေတြ က်လာျပီ”
အစည္းအေ၀းခန္းအ၀ဆီသို ရန္ၾကီးေအာင္၊့ေမာင္စိုး၊သက္ႏွင္း ႏွင့္ မွံဳၾကီး
တို ့ခတ္သြက္သြက္ေရာက္လာၾကေတာ့ ရံုးအကူေလးက ထ တားသည္။
ေမာင္စိုး ကရံုးအကူေလးကို တြန္းဖယ္လိုက္ျပီး တံခါးကိုေဆာင့္ကန္ တြန္းဖြင့္လိုက္၏။ရန္ၾကီးေအာင္ကဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး စတင္ ပစ္ခတ္လိုက္ေတာ့သည္။အတြင္း၀န္ရံုးတစ္ခုလံုး ေသနပ္သံေတြဆူညံ
ပြက္ေလာထ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေသာမတ္စ္၊ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ နက္ရွ္၊ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ နိုက္(တ္)တို ့က
လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္းစကားေကာင္းေနသည္။ဒိေလာက္ဆူညံ
ေနေသာေသနတ္သံေတြကို သူတို ့မၾကားေခ်။ဗိုလ္သန္း၀င္း က
အထိတ္တလန္ ့ျဖင့္အခန္းထဲသိုေျပး၀င္လာျပီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို ့ကို
ေသနတ္သမားေတြ ၀င္ပစ္သြားျပီဟုလာေျပာေတာ့ အဂၤလိပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ
၏ မ်က္ႏွာေတြ က ဘာမွ မေျပာင္းလဲ။ဦးထြန္းလွေအာင္ကို လက္ဆဲြ
ႏႈတ္ဆက္ျပီးအခန္းထဲက ထြက္သြားေတာ့သည္။အေပၚထပ္သို ့တက္လို့
ေတာင္ၾကည့္မသြားခဲ့ေခ်။
ဗိုလ္ထြန္းလွ က မိုင္းပြန္ ေစာ္ဘြားၾကီးကိုျပဳစုေနရ၏။သူ ့ဆရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ေအာင္ဆန္းကေတာ့စားပဲြထိပ္မွာ ေသနပ္ဒဏ္ရာ(၁၃)ခ်က္ျဖင့္ပက္လက္
လဲေနျပီ။ေသြးအိုင္ထဲမွာ၀န္ၾကီးေတြ အတံုးအရံုး။ဦးဗဂ်မ္း၊ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမ၊
ဦးေအာင္ဇံေ၀ တို ့ကေတာ့ အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္၏ရံုးခန္းဖက္ဆီသို့ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ေလျပီ။
ရန္ကုန္တစ္ျမိဳ့လံုး သတင္းဆိုးၾကီးပ်ံ ့ႏွံ့သြားေတာ့ ျမိဳ့သူျမိဳ့သားေတြစကားမွ
မေျပာႏိုင္၊ဆြ ံ့ကုန္ အ ကုန္ျပီ။ဆရာဒဂုန္တာရာကေတာ့ ဘာမွ မသိ၊
သတင္းဆိုးကိုလဲ မၾကားခဲ့။အတြင္း၀န္ရံုးထဲသို့အူလည္လည္ေရာက္လာ
ခဲ့သည္။ဆရာေဇာ္၈်ီ ၏အခန္းထဲသို့ေရာက္ေတာ့မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို့အလုပ္ၾကံခံ
လိုက္ရတာသိသြားေတာ့၏။
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို့ ပစ္ခတ္လုပ္ၾကတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ
သိသြားေသာလူတစ္စုရိွေနသည္။သူတို ့ကားအဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္သံုးေယာက္။
ပင္လယ္၀မွာရပ္ထားေသာ အဂ္လိပ္စစ္သေဘာၤဆီသို ့ သူတို့၏ အျမန္ယာဥ္ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ကေလး က ဦးတည္သြားေလသည္။
ဆရာေဇာ္၈်ီ ကေတာ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ခ်ေရးေနေလျပီ။
မိုးကစိုစို က်ီးအုပ္ျပိဳ၍၊
ထိုမွ ဤမွ တို့လမ္းမ၀ယ္
ပ်ံၾက၀ဲၾက ငရဲထသို ့၊
အံုၾကြ ျမည္အာ မသာယာကို
ငါၾကားခဲ့သည္ မွတ္မိ၏။
ထိုေန ့၌ပင္ ထိုခ်ိန္ထင္၏
သခင္ေအာင္ဆန္းျပည္သူ ့ပန္းသည္
ပြင့္လန္းကာစ
ေၾကြလိုက္ရ၏။
ဗိုလ္ထြန္းလွ၏ အခန္းထဲမွာေတာ့ တစ္စက္မွ မေသာက္ရေသးေသာ
ဆန္ျပဳတ္တစ္ခြက္ႏွင့္ ပိုင္ရွင္ မဲ ့ မိုးကာအက်ီ ၤ တစ္ထည္ တို့က်န္ခဲ့
ေလသည္။ျပန္လာယူမည္သူကားယေန ့ထက္ထိ ေပၚမလာခဲ့ေတာ့ေခ်။
ဇာဂနာ
(၁၃ ဇြန္)
Tomorrow သတင္းဂ်ာနယ္ အမွတ္(၂၀)ပါ ေဆာင္းပါး
ref; Kyaw Swar Myint (Facebook)